Monday 23 July 2012

តើ​ទទួល​បាន​ចំណេះ​ដឹង​អ្វីខ្លះ ពី​ការ​អាន​អត្ថបទ​ដែល​និយាយ​ដើម​គេ​និង​បរិហារកេរ្តិ៍​ជីវិត​ឯកជន​របស់​គេ?

ការ​និយាយ​ដើម​គេ មិន​មែន​ជា​វប្បធម៌ អរិយធម៌​ខ្មែរ​ទេ ​តែ​ជា​ទម្លាប់​មិន​ល្អ​របស់​បុគ្គល​មួយ​ចំនួន​ ដែល​ចូល​ចិត្ត​និយាយ​ដើម​គេ ពោល​គឺ​ភាគ​ច្រើន​និយាយ​អាក្រក់​ ពី​បុគ្គល​ឯកជន​ណា​ម្នាក់​។​ សកម្មភាព​នេះ​ហាក់​បី​ដូចជា​គ្មាន​រឿង​អ្វី​ថ្មី​មក​និយាយ​ គឺ​ដើរ​តែ​និយាយ​ជុំៗ​គ្នា ​ឬ​ដើរ​ពី​ផ្ទះ​មួយ​ទៅ​ផ្ទះ​មួយ​នាំ​គ្នា​និយាយ​ដើម​គេ ​ហើយ​ពេល​ខ្លះ​ក៏​ឈ្លោះ​ប្រកែក​គ្នា​ដោយ​សារ​តែ​មាត់​ឥតគ​ម្រប​និយាយ​ដើម​គេ ​នោះ​ដែរ​។​ នេះ​ក៏​មក​តែ​ភាគ​ច្រើន​គាត់​អាន កាសែត​ក្នុង​ស្រុក​មួយ​ចំនួន​ដែល​ចូល​ចិត្ត​តែ​និយាយ​ដើម​គេ​ហ្នឹង​។​ តើ​អ្នក​អាន​ទាំង​នោះ​ ទទួល​បាន​ផល​អ្វី​ខ្លះ​ពី​ការ​អាន​កាសែត​បែប​និយាយ​ដើម​គេ និង​បរិហារកេរ្តិ៍​ជីវិត​ឯកជន​របស់​បុគ្គល​ណា​ម្នាក់​នោះ​?

នេះ​មិន​ មែន​ជា​សកម្មភាព​ដែល​ទើប​តែ​កើត​ឡើង​នា​ពេល​បច្ចុប្បន្ន​នោះ​ទេ​ ចំពោះ​កាសែត​ ក៏​ដូចជា​ទស្សនាវដ្តី​ ក្នុង​ស្រុក​មួយ​ចំនួន​ គឺ​ការ​សរសេរ​អត្ថបទ​ហែក​ហួរ​កេរ្តិ៍​ខ្មាស​ពី​បុគ្គល​ណា​ម្នាក់​ ពី​ជីវិត​ឯកជន​របស់​គេ​។​ មាន​តំាង​ពី​បញ្ហា​ផ្លូវ​ភេទ​បី្ត​ប្រពន្ធ​ ឬ​ការ​យក​រូប​អាក្រាត​របស់​ពួក​គេ​មក​ចុះ​ផ្សាយ​ទៀត​ផង​។ ការ​ចុះ​ផ្សាយ​ទាំង​ងងឹត​ងងល់​ ដោយ​មិន​បាន​សម្ភាស ឬក៏​យក​រូប​ភាព​របស់​បុគ្គល​ឯកជន​នៅ​ក្នុង​កន្លែង​ឯកជន​របស់​បុគ្គល​នោះ​ គឺ​ពុំ​មាន​ការ​យល់​ព្រម​នោះ​ទេ។

ឧទាហរណ៍​៖ កាល​ពី​សប្តាហ៍​មុន​នេះ​ មាន​សារ​ព័ត៌មាន​ក្នុង​ស្រុក​មួយ​ដែល​និយម​ផ្សព្វ​ផ្សាយ​ពី​ការ​និយាយ​ដើម​ គេ​ បាន​ចុះ ផ្សាយ​អត្ថបទ​អេចអូច​ និង​អត្ថាធិប្បាយ​បន្ថែម​រិះគន់​យ៉ាង​ធ្ងន់ធ្ងរ​ទៅ​លើ​ស្រ្តី​ម្នាក់​ និង​រូបថត​របស់​ស្រ្តី​នោះ​ទៀត​ ដែល​កំពុង​ចត​រថយន្ត​ឡើង​លើ​ចិញ្ចើម​ផ្លូវ​ក្បែរ​របង​ស្ថានទូត​បារាំង​ ហើយ​បិទ​កញ្ចក់ បញ្ឆេះ​រថយន្ត​បើក​ម៉ាស៊ីន​ត្រជាក់​ ហើយ​ក៏​សម្រាក​នៅ​ក្នុង​រថយន្ត​នោះ​មួយ​ភាំង​​ បែរ​ទៅ​ជា​អ្នក​ការសែត​នេះ ​បាន​ចាប់​យក​រូប​ភាព​មួយ​ទំហឹង​តែ​ម្តង ហើយ​បាន​អត្ថាធិប្បាយ​បែប​របៀប​បៀត​បៀន​កេរ្តិ៍ខ្មាស និង​បៀត​បៀន​ផ្លូវ​ភេទ​ តាំង​ពី​រូប​សម្រស់​រហូត​ដល់​ហ៊ាន​វិនិច្ឆ័យ​ថា​ស្រវឹង​ស្រា​ទៀត​ផង...។

តែ ​តាម​ពិត​នៅ​ក្នុង​អត្ថបទ​នោះ ​អ្នក​យក​ព័ត៌មាន​នោះ​មិន​បាន​សម្ភាស​ជាមួយ​ស្រ្តី​នោះ​ទេ​ និង​ក៏​គ្មាន​ក្លិន​ស្រា​ចេញ​មក​ខាង​ក្រៅ​ឯ​ណា​ដែរ​។​

តើ​ឯណា​ទៅ​ក្រម ​សីលធម៌​របស់​អ្នក​កាសែត​នោះ​?​ ឬ​មួយ​ក៏​អ្នក​កាសែត​នេះ​មិន​ដែល​បាន​ចូល​សាលា ឬ​ក៏​មិន​ដែល​ធ្លាប់​បាន​ចូល​វគ្គ​បណ្តុះ​បណ្តាល​វិជ្ជាជីវ​សារព័ត៌​មាន​ ហ្នឹង​គេ​ទេ គ្រាន់​តែ​ចេះ​សរសេរ​កំណត់​ហេតុ​ ហើយ​បន្ថែម​បន្ថយ​ពាក្យ​សម្តី​ដោយ​ខ្លួន​ឯង​? ហើយ​ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​នាយក​និពន្ធ​កាសែត​នោះ ដាក់​ទំាង​អត្ថបទ និង​រូបភាព​ស្ត្រី​នេះ​នៅ​ទំព័រ​មុខ​កាសែត​របស់​ខ្លួន​ទៀត​ទាំង​ងងើល​?​ ហ្នឹង​ហើយ​គេ​ហៅថា​អ្នក​កាសែត​ជើង​ចាស់​ដែល​ល្បី​ថា​ពូកែៗ​នោះ ពូកែ​ពេក​ទៅ​រហូត​ដល់​មើល​ឃើញ​ថា​យក​តែ​ម្តង​។​ ឬមួយ​ក៏​អាង​ថា​ខ្លួន​ឯង​ជា​អ្នក​កាសែត​ចង់​សរសេរ​អាក្រក់​ពី​នរណា​ក៏​ចេះ​ តែ​សរសេរ​ទៅ​នោះ ​ដើម្បី​ធ្វើ​យ៉ាង​ណា​​បំពុល​អ្នក​អាន ឲ្យ​ពុល​តាម​ដែល​យក​មក​និយាយ​ដើម​គេតៗ​គ្នា? តើ​អ្នក​អាន​អត្ថបទ​បែប​ហ្នឹង​ ទទួល​បាន​ចំណេះ​ដឹង​អ្វី​ខ្លះ​ពី​ការ​អភិវឌ្ឍ​ខ្លួន​នោះ​? ចំណុច​នេះ​ម្ចាស់​អត្ថបទ​ត្រូវ​តែ​ពិចារណា​ឡើង​វិញ អ្វី​ដែល​ហៅ​ថា​អត្ថបទ​?​ វិចារណក​ថា​?​ ការ​វិភាគ​?​ និង​អ្វី​ដែល​ហៅ​ថា​បុគ្គល​សាធារណៈ​? បុគ្គល​ជីវិត​ឯកជន​?

ចុះ​បើ​ ស្រ្តី​នោះ ត្រូវ​ជា​ប្រពន្ធ​ ឬ​ក៏​បង​ប្អូន​ស្រី​របស់​ម្ចាស់​អត្ថបទ​ ឬ​ក៏​នាយក​និពន្ធ​វិញ ​ហើយ​ត្រូវ​បាន​កាសែត​ផ្សេង​ចុះ​ផ្សាយ​ដូច​គ្នា​អ៊ីចឹង​ដែរ ​តើ​អស់​លោក​មាន​អារម្មណ៍​បែប​ណា​?​ ឬ​មួយ​ក៏​អស់​លោក​មិន​ចេះ​ខ្មាស​គេ​ទេ​?​ ឬ​មួយ​ធ្វើ​កាសែត​ជិត១​ជីវិត​ទៅ​ហើយ​ ចេះ​រក​តែ​អត្ថបទ​បែប​បរិហាកេរ្តិ៍​ជីវិត​ឯកជន​របស់​គេ​ហ្នឹង​ទេ​?​ នេះ​មក​តែ​ពី​ដឹង​អំពី​ឥរិយាបថ​របស់​អ្នក​អាន​ដែល​ចូល​ចិត្ត​និយាយ​ដើម​គេ​ បែប​ហ្នឹង​ ដែល​គ្មាន​ផ្តល់​ចំណេះ​ដឹង​អ្វី​បន្តិច​សោះ ​មិន​តែ​ប៉ុណ្ណោះ​ថែម​ទាំង​បញ្ឆេះ​តែ​គំនិត​និយាយ​ដើម​គេ​ទៅ​វិញ​ទេ​។​

តាម ​ពិត​ទៅ​ការ​ដែល​ធ្វើ​ដូច​ស្រ្តី​នោះ ​ដែល​ដឹង​ខ្លួន​ថា​បើក​ទៅ​មុខ​លែង​រួច​រក​កន្លែង​ឈប់​ចត​សម្រាក​បែប​នេះ គឺជា​ការ​ត្រឹមត្រូវ​ទៅ​វិញ​ទេ​។​ ពីព្រោះ​បើ​គាត់​ទៅ​មុខ​ទៀត គឺ​គាត់​ប្រឈម​មុខ​នឹង​គ្រោះថ្នាក់​ចរាចរណ៍​ខ្ពស់​ណាស់​ ដែល​ផ្ទុយ​ពី​អ្នក​គ្រោះថ្នាក់​ចរាចរណ៍​ខ្លះ ​ដឹង​ខ្លួន​ថា​ខ្លួន​ឯង​បើក​ទៅ​មុខ​លែង​រួច បាត់​បង់​ភាព​ម្ចាស់​ការ​ក៏​នៅ​តែ​ប្រឹង​ទៅ​មុខ​ទៀត​ដែរ ទាល់​តែ​បុក​គេ​បាន​ដឹង​ខ្លួន​។
ចំពោះ​ករណី​នេះ ​គឺ​ស្រ្តី​រងគ្រោះ​នេះ​អាច​ប្តឹង​កាសែត​នោះ​បាន​ប្រសិន​បើ​ស្រ្តី​នោះ​ មិន​យល់​ព្រម​ គឺ​តាម​ក្រម​ព្រហ្មទណ្ឌ នៃ​ព្រះ​រាជាណាចក្រ​កម្ពុជា​ឆ្នាំ​២០១០​ ពី​ការ​ប៉ះពាល់​ដល់​ជីវភាព​​ឯកជន មាត្រា​ទី២០៣ បទ​ប៉ះពាល់​ដល់​សិទ្ធិ​ខាង​រូបភាព​នៃ​បុគ្គល​៖«អំពើ​ថត​រូបភាព​នៃ​បុគ្គល​នៅ ​ក្នុង​ទីកន្លែង​ឯកជន​ ដោយ​គ្មាន​ការ​ព្រមព្រៀង​ពី​បុគ្គល​នេះ​ទេ​ ត្រូវ​ផ្តន្ទាទោស​ដាក់​ពន្ធនាគារ​ពី១​ (មួយ)​ខែ ​ទៅ​១​(មួយ)​ឆ្នាំ​ និង​ពិន័យ​ជា​ប្រាក់​ពី​១០០.០០០​(មួយ​សែន)​រៀល​ ទៅ​២ .០០០.០០០​(ពីរ​លាន)​រៀល​ លើក​លែង​តែ​ករណី​ដែល​ច្បាប់​អនុញ្ញាត​។​»និង​ក៏​អាច​ប្តឹង​តាម​រយៈ មាត្រា​ទី​៣០៦​អំពើ​បរិហារកេរ្តិ៍​តាម​សារព័ត៌មាន។

ព្រោះ​ករណី​នេះ ​ជា​សិទ្ធិ​ជីវិត​ឯកជន​ ដែល​មិន​មែន​ជា​បុគ្គល​សាធារណៈ ដូច លោក​ ហោ ណាំហុង​មាន​តួនាទី​មុខងារ​សាធារណៈ យក​កូន​ប្រុស​៣​នាក់​មក​ធ្វើ​ការ​កាន់​តួនាទី​ធំៗ​ នៅ​ក្នុង​ក្រសួង​ការ​បរទេស​ និង​ឯកអគ្គរាជ​ទូត​ជប៉ុន​ និង​អង់គ្លេស​ទៀត​។​ ឯ​លោក​ ចម ប្រសិទ្ធ​ លើស​លោក​ ហោ ណាំហុង​ទៀត​ ដែល​មាន​ទាំង​ប្រពន្ធ​ ទាំង​កូន​ប្រពន្ធ​មុន​ ទាំង​ប្រពន្ធ​ក្រោយ​គឺ​នៅ​មូលនប​គ្នា​កាន់​តួនាទី​ធំៗ​សុទ្ធ​តែ​ក​ន្លែង​ សម្រេច​ចិត្ត​  ហើយ​ជ្រៀត​ជ្រែក​កិច្ច​ការ​ក្នុង​ក្រសួង​ពាណិជ្ជកម្ម ដូច​លោក​នាយក​រដ្ឋ​មន្ត្រី ​ហ៊ុន សែន​ធ្លាប់​បាន​ព្រមាន​ម្តង​រួច​មក​ហើយ​កាល​ពី​ខែ​មីនា ​ឆ្នំា​២០១០ មក​ម្ល៉េះ ​តែ​មក​ដល់​ពេល​នេះ ​ការ​ព្រមាន​នោះ​គ្មាន​អ្វី​ផ្លាស់​ប្តូរ​គួរ​ឲ្យ​កត់​សម្គាល់​នោះ​ទេ។

ទី​បំផុត​អ្នក​អាន​កាសែត​របៀប​នេះ​ ជាង​២​ទសវត្សរ៍​ គឺ​មិន​បាន​ទទួល​ផល​ប្រយោជន៍​អ្វី​សោះ​ពី​អត្ថបទ​បែប​នេះ​ទេ គឺ​ថែម​ទាំង​ខាត​ពេលវេលា​ទៀត​។​ ដូច្នេះ​អ្នក​អាន​គួរ​តែ​ជ្រើសរើស​យក​កាសែត​ណា​ដែល​មាន​អត្ថបទ​ផ្តល់​ផល​ ប្រយោជន៍​ និង​ចំណេះ​ដឹង​ដើម្បី​អភិវឌ្ឍ​ខ្លួន​ឯង​។​
ជាមួយ​គ្នា​នេះ​ដែរ អ្វី​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ខ្មាស​គេ​នោះ​កាសែត​ដែល​ចូល​ចិត្ត​តែ​បង្ហាញ​ពី​រូបភាព​ ហិង្សា រូបភាព​អាស​អាភាសន៍​ និង​រូប​ភាព​បែប​ហែក​កេរ្តិ៍​បុគ្គល​ជីវិត​ឯកជន​នៅ​ទំព័រមុខ​នោះ ដាក់​បង្ហាញ​ឲ្យ​សមាជិក​អាស៊ាន​មក​ប្រជុំ​អាន​។ ​កុំថា​ឡើយ​ដល់​ឲ្យ​អ្នក​បក​ប្រែ​បក​ឲ្យស្ដាប់នោះ ​ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ គេ​គ្រាន់​តែ​ឃើញ​តែ​រូបភាព​ឆ្អែត​បាត់​ទៅ​ហើយ​។​ ទន្ទឹម​នឹង​នោះ គេ​ក៏​អាច​វាយ​តម្លៃ​គុណភាព​នៃ​សារព័ត៌​មាន​ទាំង​នោះ​និង​ពី​ការ​ពុំ​មាន​ សុវត្ថិភាព​ក្នុង​សង្គម​ផងដែរ៕
ចូល​រួម​ផ្តល់​យោបល់​តាម​រយៈ​  soprach.tong@phnompenhpost.com

No comments:

Opinion: Confucius Institute Enhances Chinese Language Education, Cultural Exchange in NW Cambodia

  Please read from the Phnom Penh Post Please read from the Cambodianess  Confucius institutes have been playing a vital role in promoting C...