Sam Rany, Ph.D.

Friday 26 July 2013

ផែនទីបោះឆ្នោតខេត្តជាសមរភូមិចាញ់ ឈ្នះ

Friday, 26 July 2013 ភ្នំពេញ ប៉ុស្តិ៍

ភ្នំពេញៈ យុទ្ធនាការឃោសនាបោះឆ្នោតនឹងបញ្ចប់នៅថ្ងៃសុក្រនេះ។ ក្នុងរយៈពេលមួយខែនៃយុទ្ធនាការឃោសនានេះ គេសង្កេតឃើញគូប្រជែងនយោបាយ កំណត់យកខេត្តធំៗចំនួន ៦ ជាផែនទីប្រជែងគ្នាដណ្តើមសំឡេងគាំទ្រ ដើម្បីឆ្ពោះទៅរកជ័យជម្នះក្នុងការបោះឆ្នោតនៅថ្ងៃទី២៨ ខែកក្កដា ឆ្នាំ ២០១៣ នេះ។

ខេត្ត កំពង់ចាម

ជាខេត្តដែលមានប្រជាប្រិយ បំផុតមានអាសនៈ ១៨ និងជាតំបន់សម្បូរដោយខ្មែរអ៊ិស្លាមច្រើនគួរសម។ កំពង់ចាម គឺជាខេត្តក្នុងចំណោមខេត្តមានការប្រកួតប្រជែងខ្លាំងក្លា បំផុត កាលពីការបោះឆ្នោត ឃុំ-សង្កាត់ ឆ្នាំ ២០១២ (ជាកន្លែងដែលគណបក្សក្រៅគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា អាចឈ្នះ ៤០ ភាគរយនៃអាសនៈសរុប)។ គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជាឈ្នះចំនួន ១១ អាសនៈ នៅមណ្ឌលនេះ កាលពីឆ្នាំ ២០០៨ ប៉ុន្តែក្រុមអ្នកវិភាគរំពឹងថា គណបក្សប្រឆាំងនឹងដណ្តើមបានច្រើនជាងមុន ក្នុងការបោះឆ្នោតលើកនេះ។ ជាសញ្ញាកម្លាំងខ្លាំងនៃខេត្តនេះ អនុប្រធានគណបក្សសង្គ្រោះជាតិ លោក កឹម សុខា និងប្រធានសភា/ប្រធានកិត្តិយសគណបក្សប្រជាជន លោក ហេង សំរិន ទាំងពីរនាក់ឈរជាបេក្ខជននៅក្នុងខេត្តនេះហើយរដ្ឋមន្រ្តី ក្រសួងការបរទេសលោក ហោ ណាំហុង ក៏នៅខេត្តនេះដែរ។ ប្រធានគណបក្ស ហ៊្វុនស៊ិនប៉ិច ព្រះអង្គម្ចាស់ រាជបុត្រី នរោត្តម អារុណរស្មី ក៏កំពុងឈរជាបេក្ខជននៅខេត្ត កំពង់ចាមដែរហើយសង្ឃឹម រក្សាអាសនៈដែលឈ្នះដោយអតីតគណបក្ស នរោត្តម រណឫទ្ធិ ក្នុងឆ្នាំ ២០០៨ (ដែលរួមបញ្ចូលជាមួយគណបក្ស ហ៊្វុនស៊ិនប៉ិច)។

ខេត្ត ព្រៃវែង

បើទោះជាគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា ទទួលបាន ៧ អាសនៈក្នុងចំណោមអាសនៈ ១១ នៅខេត្ត ព្រៃវែង នៅក្នុងការបោះឆ្នោតឆ្នាំ ២០០៨ ដោយសារការធ្លាក់ចុះឥទ្ធិពលរបស់គណបក្ស ហ៊្វុនស៊ិនប៉ិច ក៏ដោយ ក៏ខេត្តនេះគឺជាខេត្តប្រកួតប្រជែងខ្លាំងបំផុតនៅក្នុងការ បោះឆ្នោត ឃុំ-សង្កាត់ នាឆ្នាំ ២០១២ រវាងគណបក្សសិទ្ធិមនុស្សនិងគណបក្ស សម រង្ស៊ី ដែលបានសំឡេងឆ្នោតគាំទ្រសរុបចំនួន ២១០.២០៩ ទល់នឹង ២៥៨.៧១៦ សំឡេង។ ដោយសារតែឥឡូវនេះគណបក្សទាំងពីរនេះបានរួមបញ្ចូលគ្នាទៅជាគណបក្ស សង្គ្រោះជាតិ ខេត្ត ព្រៃវែង អាចបង្ហាញឲ្យឃើញថា ជាខេត្តប្រកួតប្រជែងគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍មួយរវាងគណបក្សប្រជាជន កម្ពុជានិងគណបក្សសង្គ្រោះជាតិ។ ដោយសារតែខេត្តនេះមានទីតាំងនៅជាប់ព្រំដែនវៀតណាម ក្រុមអ្នកសង្កេតការណ៍គិតថា វោហារស័ព្ទលើកឡើងប្រឆាំងនឹងអន្តោប្រវេសន៍ វៀតណាម របស់គណបក្សសង្គ្រោះជាតិ អាចនឹងទាក់ទាញសម្រាប់អ្នកបោះឆ្នោត។

ខេត្ត សៀមរាប

បើទោះជាខេត្ត សៀមរាប ជាជំរំខ្លាំងមួយរបស់បក្សកាន់អំណាចយូរ មកហើយក៏ដោយ (គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជាឈ្នះ ៤ក្នុងចំនួន ៦ នៅទីនេះក្នុងឆ្នាំ ២០០៣ និងកើនដល់ ៥ អាសនៈក្នុងឆ្នាំ ២០០៨) ប៉ុន្តែប្រសិនបើយុទ្ធនាការឃោសនាដ៏ខ្លាំងមួយរបស់គណបក្ស ប្រឆាំង ដែលធ្វើឡើងថ្មីៗនេះមានប្រសិទ្ធភាព នោះខេត្តនេះអាចជាខេត្តមួយក្នុងចំណោមខេត្តមានការប្រកួតប្រជែង ខ្លាំងឡើង។ អ្នកគាំទ្រប្រមាណ ១១ ម៉ឺននាក់ បានចេញស្វាគមន៍លោក សម រង្ស៊ី នៅទីនោះកាលពីថ្ងៃពុធដោយបង្ហាញឲ្យឃើញចំនួនអ្នកគាំទ្រច្រើនជាង នៅភ្នំពេញ (មូលដ្ឋានខ្លាំងរបស់បក្សនេះ) សម្រាប់ការវិលត្រឡប់មកវិញពីការរស់នៅនិរទេស។

វោហារស័ព្ទរបស់លោក សម រង្ស៊ី នៅខេត្ត សៀមរាប មានបំណងទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍ថា អាជីវកម្មរបស់«ជនជាតិវៀតណាម» មានការគ្រប់គ្រងខ្លាំងទៅលើវិស័យទេសចរណ៍ដែលផ្តល់ប្រាក់ចំណូល ច្រើនក្នុងខេត្តនេះ។ ក្រុមអ្នកវិភាគ ក៏បានគិតដែរថា ស្តង់ដាររស់នៅក្នុងខេត្ត សៀមរាប ដែលជាខេត្តក្នុងចំណោមខេត្តក្រីក្រនៅប្រទេសកម្ពុជានឹងជាបញ្ហា សម្រាប់ការបោះឆ្នោតលើកនេះ។

ខេត្ត កំពង់ស្ពឺ

បើទោះជាខេត្តតូចមួយ (មានអាសនៈចំនួន ៦) និងជាខេត្តមានឥទ្ធិពលគ្របដណ្តប់ខ្លាំងដោយគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា កាលពីការបោះឆ្នោតជាតិលើកមុនក៏ដោយក៏ក្រុមអ្នកសង្កេតការណ៍មើល ឃើញថា ខេត្ត កំពង់ស្ពឺ ជាខេត្តដែលការប្រកួតប្រជែងរវាងគណបក្សធំៗ ទាំងពីរនឹងបង្កើនកំដៅសម្រាប់ការបោះឆ្នោតលើកនេះ។ គណបក្សនានាក្រៅពីគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា អាចឈ្នះ ៣៣ ភាគរយនៃអាសនៈសរុបនៅទីនេះ ក្នុងការបោះឆ្នោត ឃុំ សង្កាត់ ឆ្នាំ ២០១២។ នៅក្នុងការបោះឆ្នោតឃុំ សង្កាត់ ឆ្នាំមុន គណបក្ស សម រង្ស៊ី និងគណបក្សសិទ្ធិមនុស្ស ដែលរួមបញ្ចូលគ្នាបានឈ្នះ ៣៤ ភាគរយនៃសំឡេងឆ្នោតសរុប ទល់នឹង ៥៦ ភាគរយរបស់គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា ដែលមានការកើនឡើង ២៨ ភាគរយនៃសំឡេងដែលបានឈ្នះនៅក្នុងការបោះឆ្នោត ឆ្នាំ ២០០៨។ គូបដិបក្ខចាស់ ក៏នឹងមកដឹកនាំនៅក្នុងខេត្ត កំពង់ស្ពឺ ផងដែរ គឺលោក ប៉ែន សុវណ្ណ អតីតនាយករដ្ឋមន្រ្តីដំបូងរបស់កម្ពុជាបន្ទាប់ពីរបបខ្មែរក្រហម និងជាគូបដិបក្ខរបស់លោក ហ៊ុន សែន ហើយលោក ប៉ែន សុវណ្ណ ឈរលំដាប់លេខរៀងទី១ នៃបញ្ជីបេក្ខជនរបស់គណបក្សសង្គ្រោះជាតិ។

លោក ហ៊ុន ម៉ានី កូនប្រុសពៅលោកនាយករដ្ឋមន្រ្តី ដែលជាអ្នកជំនួសសម្រាប់ការកាន់អំណាច គឺជាបេក្ខជនរបស់គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជានៅក្នុងខេត្តនេះដែរ។ ជោគជ័យក្នុងការបោះឆ្នោតនេះ សម្រាប់គាត់ជាសញ្ញាបោះជំហាននៃជំនាន់ថ្មីក្នុងការដឹកនាំរបស់ គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា។

រាជធានី ភ្នំពេញ

រាជធានី ភ្នំពេញ មានអាសនៈចំនួន ១២ នឹងជាសមរភូមិប្រយុទ្ធមួយសម្រាប់ការបោះឆ្នោត។ ក្នុងឆ្នាំ ២០០៣ ពាក់កណ្តាលនៃអាសនៈទាំងអស់ បានទៅគណបក្ស សមរង្ស៊ីហើយគណបក្សប្រជាជនឈ្នះបាន ៤ អាសនៈនិងគណបក្ស ហ្វ៊ុនស៊ិនប៉ិច បាន ២ អាសនៈ។

ជាមួយនឹងការបាត់បង់ទាំងស្រុងរបស់គណបក្ស ហ៊្វុនស៊ិនប៉ិច នៅក្នុងការបោះឆ្នោតឆ្នាំ ២០០៨ គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជាបានទទួល ៧ អាសនៈ ទល់នឹងគណបក្ស សម រង្ស៊ី ដែលទទួលបានចំនួន ៥ ក្នុងឆ្នាំ ២០០៨។ សម្រាប់ការបោះឆ្នោតលើកនេះ ទម្ងន់ខ្លាំងមួយគឺនឹងមានដោយប្រធានគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា លោក ជា ស៊ីម និងអតីតអភិបាលរាជធានី ភ្នំពេញ លោក កែប ជុតិមា កំពុងឈរជាបេក្ខជនសម្រាប់គណបក្សកាន់អំណាច ខណៈតំណាងរាស្រ្តដ៏មានឥទ្ធិពលរបស់គណបក្សសង្គ្រោះជាតិគឺ លោក សុន ឆ័យ និងអ្នកនាំពាក្យគណបក្សគឺលោក យឹម សុវណ្ណ ឈរឈ្មោះនៅទីនេះ។

ខេត្ត កណ្តាល

ជាខេត្តមានអាសនៈចំនួន ១១ ខេត្ត កណ្តាលជាអាសនៈសភារបស់លោកនាយករដ្ឋមន្រ្តី ហ៊ុន សែន ត្រូវអ្នកសង្កេតការណ៍មួយចំនួនគិតថាជា«ខេត្តដែលត្រូវផ្តោត»លើ ការបោះឆ្នោតនេះ។ ក្នុងឆ្នាំ ២០០៨ គណបក្ស សម រង្ស៊ី ទទួលបាន ៣ អាសនៈ។ ដៃគូគឺគណបក្សសិទ្ធិមនុស្សបាន ១ អាសនៈដែរនៅពេលគណបក្ស ហ៊្វុនស៊ិនប៉ិច បាត់បង់អាសនៈទាំងអស់ចំនួន ៣ នៅក្នុងខេត្តនេះ។ បក្សប្រឆាំងសង្ឃឹមថានឹងដណ្តើមអាសនៈខ្លះពីអាសនៈចំនួន ៧ របស់គណបក្សប្រជាជនដែលដើម្បីកេរ្តិ៍ឈ្មោះ លោក ហ៊ុន សែន គណបក្សកាន់អំណាចនឹងប្រឹងប្រែងអស់ពីសមត្ថភាព៕ PS

Thursday 25 July 2013

តុលាការកំពូលជំនុំជម្រះសំណុំរឿង ឈឿន ចាន់ថន

Thursday, 25 July 2013

គឹម សារុំ

សមត្ថកិច្ចនាំជនជាប់ចោទ ឈឿន ចាន់ថន អតីតប្រធានអង្គរក្សលោក ជា ស៊ីម ឡើងតុលាការកំពូល។ រូបថត ផា លីណា

ភ្នំពេញៈ តុលាការកំពូលបានបើកជំនុំជម្រះលើសំណុំរឿងអតីតប្រធានកងអង្គរក្ស ប្រធានព្រឹទ្ធសភាលោក ជា ស៊ីម គឺលោក ឈឿន ចាន់ថន កាលពីម្សិលមិញបន្ទាប់ពីលោកបានប្តឹងទាស់ទៅនឹងសេចក្តីសម្រេចរបស់ តុលាការថ្នាក់ក្រោមដែលដាក់ទោសលោករហូតដល់ ៣៦ឆ្នាំនិងបង្គាប់ឲ្យបង់សំណងជាច្រើនលានដុល្លារអាមេរិក។

សវនាការរយៈពេលប្រមាណ ៤ ម៉ោងពីម្សិលមិញ មានការសួរដេញដោលជនជាប់ចោទ មេធាវីគូក្តី និងការសន្និដ្ឋានពីតំណាងមហាអយ្យការ ជុំវិញអង្គហេតុចោទប្រកាន់លោក ឈឿន ចាន់ថន ប៉ុន្តែអង្គសវនាការបានផ្តោតទៅលើការសម្រេចផ្តន្ទាទោសជន ជាប់ចោទដោយតុលាការយោធានិងតុលាការស៊ីវិល (សាលាដំបូងនិង ឧទ្ធរណ៍)។

តាមអង្គហេតុ អតីតមេកងអង្គរក្សពាក់ផ្កាយ ៣ លោក ឈឿន ចាន់ថន អាយុ ៤១ឆ្នាំត្រូវបានតុលាការថ្នាក់ក្រោមសម្រេចផ្តន្ទាទោសដាក់ពន្ធនាគារ សរុប ៣៦ ឆ្នាំ និងបង្គាប់ឲ្យសងប្រាក់គូក្តី ៣,៥ លានដុល្លារនិងពិន័យប្រាក់ ១០ លានរៀលចូលថវិកាជាតិ ក្រោមការចោទប្រកាន់ចំនួន ៥ ករណីដែលប្រព្រឹត្តខុសនឹងតួនាទីខ្លួន ទី១-ចោទពីបទលក់ដូរនិងក្លែងលិខិតស្នាម។ទី ២-ជាប់ចោទ ពីបទខ្វះស្មារតីទទួលខុសត្រូវនិង មិនយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងភារកិច្ចខ្លួន។ ទី៣ ចោទពីបទរំលោភលើសេចក្តីទុកចិត្ត។ទី៤-ជាប់ចោទ ពីបទបំផ្លិចបំផ្លាញនិងកិបកេងទ្រព្យសម្បត្តិរដ្ឋជារបស់ផ្ទាល់ ខ្លួននិងទី៥-បំផ្លាញសម្ភារអាចធ្វើឲ្យអន្តរាយដល់ក្រសួងការពារ ជាតិ។

នៅក្នុងសវនាការពីម្សិលមិញ លោក ឈឿន ចាន់ថន ទទួលកំហុសខ្លះនិងបដិសេធលើបទចោទខ្លះនិងសុំឲ្យតុលាការបន្ធូរបន្ថយទោសលោក។

ខណៈលោក ពុធ ធាវី មេធាវីការពារឲ្យលោកបានលើកឯកសារសំអាងមួយចំនួនដោះបន្ទុកនិងស្នើ ដល់ប្រធានក្រុមប្រឹក្សាជំនុំជម្រះពិនិត្យពិចារណាលើអង្គហេតុមួយ ចំនួននិងសុំឲ្យមានការបន្ធូរបន្ថយទោសដល់កូនក្តី។

ជាមួយគ្នានេះបន្ទាប់ពីលើកអង្គហេតុបង្ហាញអង្គសវនាការ លោក ណាច ទ្រី មេធាវីតំណាងឲ្យលោក ជា ស៊ីម និងក្រសួងការពារជាតិបានសុំឲ្យក្រុមប្រឹក្សាជំនុំជម្រះ សម្រេចតម្កល់បទចោទរបស់តុលាការយោធានិងតុលាការស៊ីវិលទុកនៅដដែល។

ក្នុងសវនាការដែលក្រុមប្រឹក្សាជំនុំជម្រះលើកយកតែអង្គហេតុចាស់ មកជម្រះនោះលោក ព្រះរាជអាជ្ញា ចាន់ តារារស្មី តំណាងមហាអយ្យការសន្និដ្ឋានថា ផ្អែកតាមអង្គហេតុនិងវត្ថុតាងដែលរឹបអូសបានពីផ្ទះជនជាប់ចោទ និងពីសេចក្តីសម្រេរបស់តុលាការថ្នាក់ក្រោមបង្ហាញថា ការសម្រេចរបស់តុលាការថ្នាក់ក្រោមពិតជាត្រឹមត្រូវ។ ដូច្នេះដើម្បីជាប្រយោជន៍ផ្លូវច្បាប់និងយុត្តិធម៌លោកស្នើតុលាការ កំពូលតម្កល់សេចក្តីសម្រេចរបស់តុលាការថ្នាក់ក្រោមទុកជាបានការ ដដែល។

លោក ឈឿន ចាន់ថន ត្រូវសមត្ថកិច្ចចាប់ខ្លួនក្នុងផ្ទះគាត់នៅសង្កាត់ បឹងកេងកង ទី៣ ខណ្ឌ ចំការមនមួយថ្ងៃ បន្ទាប់ពីការអមដំណើរលោកជា ស៊ីមទៅសម្ពោធសារមន្ទីរប្រវត្តិសាស្រ្តមួយកន្លែងនៅ ខេត្ត ព្រៃវែង កាលពីថ្ងៃទី១៣ ខែសីហា ឆ្នាំ ២០១១។

ក្នុងខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០១១ លោក ឈឿន ចាន់ថន ត្រូវតុលាការរាជធានីភ្នំពេញចោទប្រកាន់ ៤ករណី និងផ្តន្ទាទោសដាក់ពន្ធនាគារ ១០ឆ្នាំ។ ក្រោយមកតុលាការយោធាបានសម្រេចផ្តន្ទាទោសលោកឲ្យជាប់ពន្ធនាគារ ២៦ ឆ្នាំទៀត ពីបទចោទ ៥ ករណីនិងបង្គាប់ឲ្យសងប្រាក់ ៣,៥ លានដុល្លារ ទៅលោក ជា ស៊ីម និងដើមបណ្តឹងឯទៀត។

លោកចៅក្រម ឃឹម ប៊ុណ្ណ ប្រធានក្រុមប្រឹក្សាជំនុំជម្រះតុលាការកំពូលថ្លែងថា សាលដីកាករណីនេះនឹងប្រកាសនៅថ្ងៃទី៧ ខែសីហា ឆ្នាំ២០១៣៕

បញ្ជីអ្នកបោះឆ្នោតមានលើសពីចំនួនមនុស្សពិតប្រាកដ

Thursday, 25 July 2013 David Boyle

ភ្នំពេញៈ សង្កាត់ស្ទើរតែទាំងអស់ក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ មានអត្រាអ្នកចុះឈ្មោះបោះឆ្នោតលើសពី ១០០ ភាគរយដែលស្មើនឹងឈ្មោះបន្ថែមជាង ១៤៥ ០០០ នាក់ ដោយសង្កាត់មួយ មានចំនួនលើសពី ២០០ ភាគរយ។ នេះបើយោងតាមការវិភាគលើទិន្នន័យប្រជាជន ដែលមិនដែលបានឃើញកន្លងមកត្រូវបានគេបញ្ចេញឲ្យដឹង។

ការវិភាគបន្ថែមទៀតលើបញ្ជីឈ្មោះអ្នកបោះឆ្នោត របស់គណៈកម្មាធិការជាតិរៀបចំការបោះឆ្នោត ដែលមានជាសាធារណៈរួចហើយ បានបង្ហាញថា មានឈ្មោះជាន់គ្នាជាង ២៥ ០០០ នាក់ ក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ បើទោះបីជា គ.ជ.ប បានធានាកន្លងមកថា ឈ្មោះជាន់គ្នានោះ បានលុបចោលរួចហើយក៏ដោយ។ ទិន្នន័យនោះ ព្រមជាមួយនឹងតួលេខថ្នាក់ឃុំ ដែលលេចចេញដែលភ្នំពេញ ប៉ុស្តិ៍ ទទួលបាន បានគូសផែនទីលម្អិត អំពីការចុះឈ្មោះហួសកម្រិត។ តួលេខចុះឈ្មោះបោះឆ្នោតបំប៉ោងទាំងនេះ បានធ្វើឲ្យមានក្តីបារម្ភថា ការក្លែងបន្លំសន្លឹកឆ្នោត អាចធ្វើទៅបានក្នុងតំបន់ជាក់លាក់តាមរយៈវិធីសាស្រ្តជាច្រើនគឺ ការប្រើឯកសារអត្តសញ្ញាណអ្នកបោះឆ្នោតបែបទំនើបនិងការបោះឆ្នោតច្រើន ដង។

ដូចចំនួនឈ្មោះច្រើនក្នុងរាជធានី ដែលសង្កាត់ ៨៣ នៃសង្កាត់ទាំង ៩៦ មានអត្រាចុះឈ្មោះលើសពី ១០០ ភាគរយ ក្នុងខេត្តសំខាន់ៗមួយចំនួននៅទូទាំងប្រទេសក៏កើតមានបញ្ហាដូចគ្នា ផងដែរ។ ក្នុងខេត្ត កំពង់ចាម អ្នកបោះឆ្នោតសរុបប្រហែល ១២៩ ០០០ នាក់ច្រើនជាងប្រជាជនដែលមានអាយុបោះឆ្នោត បានចុះឈ្មោះក្នុងឃុំចំនួន ១៣៧ នៃឃុំទាំងអស់ ១៧៣។ ចំពោះខេត្ត កណ្តាល និងខេត្ត ព្រៃវែងវិញ ចំនួនអ្នកបោះឆ្នោតលើសក្នុងឃុំ ១២២ នៃ ១២៧ ឃុំ មានចំនួនសរុបជាង ១១៤ ០០០ នាក់ សម្រាប់ខេត្ត កណ្តាល និងក្នុងឃុំ ៩៦ នៃ ១១៦ ឃុំ មានចំនួនសរុបជាង ៦៤ ០០០ នាក់ សម្រាប់ខេត្ត ព្រៃវែង។

ក្នុងករណីមួយចំនួន ការប្រៀបធៀបបញ្ជីចុះឈ្មោះបោះឆ្នោត របស់ គ.ជ.ប នៅចុងឆ្នាំ ២០១២ និងទិន្នន័យឃុំ សង្កាត់ដែលផលិតឡើង ដោយរដ្ឋាភិបាល និងឧបត្ថម្ភដោយកម្មវិធីអភិវឌ្ឍន៍អង្គការសហប្រជាជាតិបានបង្ហាញថា មានអ្នកចុះឈ្មោះបន្ថែមស្មើ ៩០០០ នាក់ ក្នុងឃុំ សង្កាត់នីមួយៗ។

ក្តីបារម្ភចម្បងមួយ ចំពោះអ្នកឃ្លាំមើលគឺ គ.ជ.ប បានចេញទម្រង់ពាក្យបញ្ជាក់អត្តសញ្ញាណសម្រាប់ការបោះឆ្នោត ក្នុងចំនួនខ្ពស់ខុសធម្មតាគឺជិត ៥០ ម៉ឺនច្បាប់បន្ទាប់ពីរយៈពេលចុះឈ្មោះបោះឆ្នោតបានបិទ កាលពីចុងឆ្នាំមុន។ អង្គការឃ្លាំមើលការបោះឆ្នោត បានព្រមានថា ទម្រង់ទាំងនេះ អាចប្រើប្រាស់ដោយខុសឆ្គងដើម្បីទាមទារសិទិ្ធបោះឆ្នោតដោយប្រើ ប្រាស់ឈ្មោះដែលលើសទាំងអស់នោះ។

លោកស្រី Laura Thornton នាយកនៃវិទ្យាស្ថានជាតិប្រជាធិបតេយ្យបានថ្លែងថា ការបិទដែលមានឈ្មោះច្រើនពេកនៅលើបញ្ជីអ្នកបោះឆ្នោត ឈ្មោះស្ទួន និងការចេញលិខិតបញ្ជាក់អត្តសញ្ញាណ សម្រាប់ការបោះឆ្នោតទាំងអស់នេះគឺជាការក្រឡុកព័ត៌មានគួរឲ្យ បារម្ភ។ លោកស្រីបានបន្ថែមថា៖ «ក្តីបារម្ភគឺប្រសិនបើអ្នកមានឈ្មោះបន្ថែម លើបញ្ជីអ្នកបោះឆ្នោត ដែលអ្នកចង់ទាញយកប្រយោជន៍ វិធីងាយស្រួលបំផុត មានលិខិតបញ្ជាក់អត្តសញ្ញាណ សម្រាប់ការបោះឆ្នោត ដាក់ឈ្មោះជាន់គ្នានោះ»។ «ដូច្នេះ ប្រសិនបើគណបក្សណាមួយចង់ប្រើឈ្មោះនោះ វាជាវិធីងាយស្រួលបំផុត»។

បើទោះបីជាទម្រង់លិខិតបញ្ជាក់អត្តសញ្ញាណសម្រាប់ការបោះឆ្នោត ត្រូវបានយកមកប្រើដើម្បីចុះឈ្មោះក្នុងបញ្ជីអ្នកបោះឆ្នោតក៏ដោយ ក៏ប៉ុន្តែលោកស្រី Thornton បានពន្យល់ថា ការប្រើប្រាស់ស្របច្បាប់តែមួយគត់លើឈ្មោះរាប់សែននោះ គឺការចេញលិខិតបញ្ជាក់អត្តសញ្ញាណសម្រាប់ការបោះឆ្នោត ក្នុងករណីដ៏កម្រមួយ គឺអ្នកខ្លះ បាត់បង់ឯកសារអត្តសញ្ញាណដោយសារចោរលួច ឬសំណាងមិនល្អ។ លោកស្រីបានលើកឡើងថា៖«ការគិតថា មនុស្សច្រើននាក់ ត្រូវការលិខិតបញ្ជាក់នោះ វាមិនអាចទៅរួចទេ»។

វិធីមួយទៀតក្នុងការប្រើប្រាស់ឈ្មោះបន្ថែមនេះគឺមន្រ្តីនៅ មណ្ឌលបោះឆ្នោត មិនពិនិត្យឯកសារអត្តសញ្ញាណ បើទោះបីជានេះ ត្រូវបានចាត់ទុកថា ជារឿងប្រថុយប្រថានក៏ដោយ ព្រោះខុសពីលិខិតបញ្ជាក់អត្តសញ្ញាណបោះឆ្នោត។ សកម្មភាពបែបនេះ អាចសង្កេតឃើញដោយអ្នកឃ្លាំមើលមណ្ឌលបោះឆ្នោត។ «អ្វីដែលនឹងទាក់ទាញភ្នែកនោះគឺថាតើមានអ្វីកើតឡើង នៅថ្ងៃបោះឆ្នោត ថាតើចំនួនអ្នកបោះឆ្នោត ក្នុងតំបន់នោះ មានប៉ុន្មាន និងថាតើមនុស្សប៉ុន្មាននាក់ នឹងបោះឆ្នោតដោយប្រើលិខិតបញ្ជាក់អត្តសញ្ញាណដើម្បីបោះឆ្នោតនោះ?»។

ប្រសិនបើអ្នកដាក់ពាក្យសុំមានសាក្សីពីរ នាក់ និងរូបថត លិខិតបញ្ជាក់អត្តសញ្ញាណ សម្រាប់ការបោះឆ្នោត អាចត្រូវបានឯកភាព ដោយមេឃុំ ចៅសង្កាត់ ដែលចំនួនជាង ៩៧ ភាគរយរបស់សមាជិកនៃគណបក្សប្រជាជន។

លោក ទេព នីថា អគ្គលេខាធិការ គ.ជ.ប បានអះអាងថា តួលេខចេញលិខិតបញ្ជាក់អត្តសញ្ញាណសម្រាប់ការបោះឆ្នោតខ្ពស់ ចាប់តាំងពីការចុះឈ្មោះ ត្រូវចេញសម្រាប់អ្នកទាំងឡាយដែលអាចបាត់បង់អត្តសញ្ញាណរបស់ខ្លួន។ លោកថ្លែងកាលពីម្សិលមិញថា៖ «យើងបានចេញលិខិតបញ្ជាក់អត្តសញ្ញាណសម្រាប់បោះឆ្នោតចំនួន ៤៨ ម៉ឺននាក់ ចាប់តាំងពីពេលចុះឈ្មោះ។ ពីខែមករា រហូតមកដល់ពេលនេះ យើងកំពុងបូកសរុប ហើយនឹងទទួលបានតួលេខឆាប់ៗ»។ លោក នីថា បានបន្ថែមថា គ.ជ.ប បានលុបឈ្មោះជាន់គ្នាជាច្រើននាក់ចេញពីបញ្ជីឈ្មោះអ្នកបោះឆ្នោត បើទោះបីជាឈ្មោះខ្លះមិនត្រូវបានលុបចេញ ដោយសារអក្ខរាវិរុទ្ធខុសគ្នាបន្តិច ដែលធ្វើឲ្យពិបាកកំណត់អត្តសញ្ញាណក្តី។

ប៉ុន្តែ លោក នីថា បានបដិសេធមិនឆ្លើយសំណួរ អំពីឈ្មោះជាន់គ្នាក្នុងរាជធានីភ្នំពេញទេ ហើយលោកថាលោកនឹងពិនិត្យមើលតួលេខនៃការចុះឈ្មោះហួសកម្រិតមុនពេលផ្តល់ការអត្ថា ធិប្បាយ។

អត្រាចុះឈ្មោះហួសកម្រិតនេះបានកើតឡើង ស្របគ្នានឹងរឿងពីរយ៉ាង គឺក្នុងខេត្តដែលមានអាសនៈច្រើន និងខេត្តដែលគណបក្សប្រឆាំងត្រូវបានចាត់ទុកថា មានឱកាសឈ្នះច្រើន។ ក្នុងខេត្តដាច់ស្រយាលរបស់គណបក្សប្រជាជនអត្រាចុះឈ្មោះលើសកម្រិត មានកម្រិតទាបខ្លាំង។

តាមចំនួន ឈ្មោះចុះបញ្ជី លើសពីតួលេខប្រជាជនរបស់រដ្ឋាភិបាល សង្កាត់ក្នុងរាជធានីភ្នំពេញលេចធ្លោ ដោយសង្កាត់ ទឹកថ្លា ក្នុងខណ្ឌ សែនសុខ មានចំនួន ៩ ៤៧២ នាក់(១៣៦,៩ ភាគរយ) ហើយសង្កាត់ ទន្លេបាសាក់ ក្នុងខណ្ឌ ចំការមន គឺ ៩១៩ ៧ (១៦៨,០ ភាគរយ)។

ទន្ទឹមនឹងនេះភាគរយខ្ពស់នៃការចុះឈ្មោះហួសកម្រិតត្រូវបានរក ឃើញក្នុង ឃុំ ចាំងក្រាំង ខេត្ត ក្រចេះ ស្រុក ចិត្តបុរី (២០៩,៥ ភាគរយ) និងសង្កាត់ ចតុមុខ ខណ្ឌ ដូនពេញគឺ (២០២,៣ ភាគរយ)។ ប៉ុន្តែក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ សង្កាត់ ១២ នៃសង្កាត់ ៤១ មានអត្រាចុះឈ្មោះលើសពី ១៣៥ ភាគរយ។ ក្នុងសង្កាត់ទាំងនេះដែលស្ថិតក្នុងទីក្រុង បក្សប្រឆាំងមានលទ្ធភាព លើសមធ្យមបនិ្តច។

ម្យ៉ាងទៀត អ្នកបោះឆ្នោតសរុប ២២ ៥២១ នាក់ ដែលបានចុះឈ្មោះលើបញ្ជី គ.ជ.ប សម្រាប់រាជធានីភ្នំពេញ មានឈ្មោះដូចគ្នា មានថ្ងៃខែឆ្នាំកំណើនដូចគ្នា និងភេទដូចគ្នាផងដែរ។

ក្នុងសេចក្តីថ្លែងការណ៍ដែលចេញផ្សាយកាលពីខែមេសា គ.ជ.ប បានប្រកាសថា៖ «ចំពោះឈ្មោះជាន់គ្នាដែលបានរកឃើញក្នុងបញ្ជីអ្នកបោះឆ្នោត ២០១១ ដោយអង្គការខុម ហ្វ្រែល..គ.ជ.ប មិនបានលុបចោលទាំងស្រុងទេ ព្រោះ គ.ជ.បលុបតែឈ្មោះដែលមានទិន្នន័យតែមួយ។

លោក សុន ឆ័យ បេក្ខជនតំណាងរាស្រ្តគណបក្សសង្គ្រោះជាតិមណ្ឌលភ្នំពេញបានថ្លែងថា គណបក្សរបស់លោកបានរកឃើញករណីដែលឈ្មោះបុគ្គលនោះលេចឡើងជាច្រើន លើក ក្នុងបញ្ជីឈ្មោះអ្នកបោះឆ្នោត ហើយយុទ្ធសាស្រ្តដដែលនេះបានរារាំងគណបក្សប្រឆាំងមិនឲ្យឈ្នះតំណែង មេឃុំ ចៅសង្កាត់ ក្នុងរាជធានី ភ្នំពេញ ក្នុងការបោះឆ្នោតឆ្នាំ ២០១២។ លោកបានបន្តថា៖ «ជោគជ័យនេះបានផ្តល់គំនិតមួយទៀត ដល់ពួកគេ គឺគេធ្វើដូចគ្នាសម្រាប់ការបោះឆ្នោតនេះ ដូច្នេះ គេបង្កើតចំនួនអ្នកបោះឆ្នោតបន្ថែម»។ នេះជារឿងគួរឲ្យបារម្ភខ្លាំងនៅពេលនេះ»។

លោក សេង ម៉ាឌី ព្រឹទ្ធសមាជិកគណបក្ស សម រង្ស៊ី ថ្លែងថា លោកភ្ញាក់ផ្អើល បន្ទាប់ពីបានស្តាប់អំពីតួលេខខ្ពស់នេះប៉ុន្តែលោកបានដឹងរួចហើយ តាមគ្នា។ លោកបន្តថា៖«ខ្ញុំជាពលរដ្ឋម្នាក់ក្នុងនោះ ខ្ញុំឃើញឈ្មោះខ្ញុំក្នុងសង្កាត់ពីរខុសគ្នា ហើយខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ណាស់ លើអ្នកដែលបោះឆ្នោតឲ្យខ្ញុំ នៅកន្លែងផ្សេងទៀត»៕ TK

Tuesday 23 July 2013

The Violence of Cambodia's Past Threatens Educational Dreams Today

130627daleviolencecambodiaspastthreatenseducationaldreamstoday

By Berkley Center/Georgetown University

In fact, the memories of and repercussions from the Cambodian genocide continue to impede the education system in the country today. Just as the bones of Pol Pot’s victims rest exposed in massive killing fields, the children of Cambodia remain unprotected by their government as many are denied the basic human right to fundamental education. Spending three weeks in Battambang researching the public education system illuminated the staying power of terror, especially in a developing nation such as Cambodia. Despite the efforts of thousands of education-oriented foreign NGOs, the progress of education development since the 1980s has been insufficient. Such inadequacies are caused in large part by three toxic factors: a distrust in the Cambodian government, the Khmer Rouge’s crusade against the educated class, and Cambodia’s struggling agrarian economy.

Firstly, survivors of the 1975-1978 genocide have seen their government turn against its own people in the past and have developed an intense distrust of those in power. When I asked about Cambodia’s upcoming July presidential elections, most of my subjects sighed and declared, “nothing will change. We will continue to suffer.” Furthermore, an appreciation of the importance of childhood education was simultaneously destroyed with the murder of Cambodia’s educated class. Threatened by their knowledge, Pol Pot’s regime crusaded against all intellectuals, professors, businesspeople, and college-educated citizens. With the demise of the most educated echelon in Cambodia came a societal disinterest in childhood education. Lastly, with a primarily agrarian economy based largely on rice production, most Cambodian children are forced to work in their families’ rice fields at a young age rather than attend daily school.

The striking shortcomings of Cambodia’s public education system are illuminated when comparing the small country to its Western neighbor, Thailand. Thailand maintains an adult literacy level of 94% while Cambodia falls short at only 77%. Furthermore, while Thai children benefit from accessible secondary and higher education institutions both in the city and in rural areas, only 2% of Cambodian villages have a secondary school accessible to their children. As one Thai teacher working in Cambodia explained, “In Thailand the children have dreams to go to university, and many of them do. In Cambodia, the children are not allowed to dream like this. This dream is unheard of.” At one point comparable in terms of social and economic development, the genocide has set Cambodia far behind Thailand and many of its other Asian neighbors.

With a lack of trust in government-sponsored schools and a collective encouragement to abandon dreams of college for a life in the rice fields, Cambodian children face insurmountable challenges. Unfortunately, this sad truth is the price they pay for their country’s tragic history. In such a picturesque country with such beautiful people, darkness still looms. Each day, new human remains continue to surface just as each day new children leave the classroom for a life of hard manual labor. The effects of Pol Pot’s regime are as present as ever.

តើពួកគេចូលរួមយុទ្ធនាការបោះឆ្នោតទទួលបានអ្វី?

Tuesday, 23 July 2013

ឃុន ស៊ីថុន

គ្មាន ទេសារដែលជាក់លាក់សម្រាប់គោលនយោបាយរបស់គណបក្សដើម្បីយុវជន។ យុវជនមួយចំនួនដែលចូលរួមយុទ្ធនាការឃោសនាបោះឆ្នោតមិនបានយល់ពីគោល នយោបាយរបស់គណបក្សបានច្បាស់លាស់ទេ។ ជាពិសេសពួកគេមិនបានដឹងថាតើពួកគេនឹងទទួលបានអ្វីពីគោលនយោបាយ របស់គណបក្សនៅពេលដែលគណបក្សនោះជាប់ឆ្នោត។ វាទំនងជាមានកត្តាពីរដែលធ្វើឲ្យមានគម្លាតគោលនយោបាយជាក់លាក់ សម្រាប់យុវជន។ កត្តាទីមួយ គឺយុវជនខ្លួនឯង។ យើងអាចកត់សម្គាល់ឃើញថា គ្មានទេចលនាយុវជនឯករាជ្យដែលធ្វើការដើម្បីតម្រូវការពិតប្រាកដ របស់យុវជន។

ចាប់តាំងពីទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៩៩០ ដល់ទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ២០០០ មិនខ្វះទេចលនា និងសមាគមនិស្សិត និងយុវជន ប៉ុន្តែនៅទីបញ្ចប់មេដឹកនាំចលនាទាំងនោះ បានរត់រកដំបូលជ្រក រៀងៗខ្លួនខ្លះសម្ងំសោយសុខ ជាមួយមុខនាទីក្នុងរដ្ឋាភិបាល និងខ្លះទៀតកំពុងតស៊ូនៅក្នុងគណបក្សប្រឆាំង។ គ្មានទេផលប្រយោជន៍រួមសម្រាប់យុវជន គឺមានតែការតស៊ូដើម្បីឋាន: និងមុខតំណែង ដែលជាប្រយោជន៍របស់បុគ្គល។ ជាការគួរឲ្យកត់សម្គាល់ចលនាយុវជនទាំងនោះ មិនបានបង្កើតគោលនយោបាយសម្រាប់ផលប្រយោជន៍យុវជន ដើម្បីយកទៅតស៊ូមតិ ឬលក់ឲ្យអ្នកនយោបាយទេ។ ពួកគេភាគច្រើនបានលក់ខ្លួនឯងតែម្តង ហើយថែមទាំងបានបង្កើតនូវវប្បធម៌ជេរប្រមាថ ឲ្យស្អប់គ្នាទៅវិញទៅមកទៀតផង។

ចំណែកកត្តាទី ២ ទំនងជាដោយសារអ្នកនយោបាយទាំងនោះគ្មានព័ត៌មានយុទ្ធសាស្ត្រអំពី តម្រូវការជាក់ស្តែងរបស់យុវជន ហើយមិនដឹងថា ត្រូវធ្វើដូចម្តេចដើម្បីធ្វើគោលនយោបាយមួយដែលឆ្លើយតបទៅនឹង តម្រូវការទាំងនោះឲ្យចំចំណុចទេ។ ជាការពិត ក្រឹត្យក្រមសត្យានុម័តនៅក្នុងសង្គមលើពិភពលោកជាពិសេស ក្រោមឥទ្ធិពលសកលភាវូបនីយកម្ម បានបង្ហាញថា កាលណាសង្គមកាន់តែអភិវឌ្ឍ ការធ្វើគោលនយោបាយរបស់គណបក្សត្រូវឲ្យមានលក្ខណៈជាប្រព័ន្ធ ដើម្បីឲ្យឆ្លើយតបទៅនឹងតម្រូវការ និងកង្វល់ជាក់ស្តែងរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ។ រាល់សង្គមមនុស្សសុទ្ធតែមានលក្ខណៈ ឌីណាមិក ពោលគឺមានការវិវត្តជានិច្ច គ្រាន់តែយូរ ឬឆាប់តែប៉ុណ្ណោះ។

ចលនា ផ្តួលរដ្ឋាភិបាលនៅប្រទេស ឥណ្ឌូនេស៊ី បានទទួលជោគជ័យមួយផ្នែកធំក៏ដោយសារយុវជន។ បទពិសោធដ៏ជូចត់នៅប្រទេស នេប៉ាល់ ដោយសារតែឱកាសការងារតិចតួចនិងប្រាក់ចំណូលមិនអាចរស់បានយុវជន កូនអ្នកក្រដែលគ្មានបក្ខពួកគ្រួសារនៅក្នុងរដ្ឋាភិបាល ពេលបញ្ចប់ការសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យបានវេចបង្វេចឡើងឡានតាក់ស៊ី ទៅចូលរួមចលនាម៉ៅនិយមដើម្បីធ្វើសកម្មភាពតស៊ូប្រយុទ្ធ ប្រឆាំងជាមួយរដ្ឋាភិបាល។ ចំណែកយុវជនដែលមានបក្ខពួកគ្រួសារនៅក្នុងរដ្ឋាភិបាល បានចូលបម្រើការងារនៅក្នុងរដ្ឋាភិបាល។

រដ្ឋាភិបាលមិនអាចរក្សាស្ថិរភាពអំណាចបានទេ ដោយសារកម្លាំងយុវជនអ្នកក្រ មានចំនួនច្រើនជាងអ្នកមាន។ នៅទីបញ្ចប់ចលនាម៉ៅនិយមបានទទួលជោគជ័យនៅក្នុងការបោះឆ្នោតនៅ ប្រទេស នេប៉ាល់។ ពិតណាស់បទពិសោធលើលោកបានបង្ហាញថា រដ្ឋាភិបាលពិតជាមិនអាចទប់ស្កាត់ចលនាយុវជនបានទេ ទោះជាប្រើកណ្តាប់ដៃដែកធ្ងន់ប៉ុនណាក៏ដោយ។
ជម្រើសមានតែមួយគត់ គឺការអភិវឌ្ឍយុវជនលក្ខណៈជាប្រព័ន្ធ តាមរយៈការពង្រឹងប្រព័ន្ធអប់រំជាពិសេសនៅថ្នាក់ឧត្តមសិក្សា ការបណ្តុះបណ្តាលជំនាញវិជ្ជាជីវៈដែលមានគុណភាពដល់យុវជនដែល រៀនបានត្រឹមចំណេះទូទៅ និងការបង្កើតឱកាសការងារជាប្រព័ន្ធ។ ការបង្កើតសាកលវិទ្យាល័យព្រោងព្រាត ដើម្បីបណ្តុះធនធានមនុស្សយកតែបរិមាណ តែគ្មានគុណភាពគឺទេ្វគ្រោះដល់រដ្ឋាភិបាលនៅក្នុងរយៈពេលវែង។ ចំណែកឯការអនុវត្តគោលនយោបាយបញ្ជូនពលករចំណាកស្រុកទៅស៊ីឈ្នូលគេ នៅក្រៅប្រទេស គឺជាអន្តរាយរយៈពេលយូរ។ គោលនយោបាយទាំងនេះគេអាចអនុវត្តបានតែក្នុងរយៈពេលខ្លីប៉ុណ្ណោះ។

តើជាក់ស្តែង យុវជននិងក្រុមគ្រួសារមានកង្វល់អ្វី ហើយរំពឹងចង់បានអ្វីពិតប្រាដកពីរដ្ឋាភិបាលដែលជាប់ឆ្នោត?

មិនខុសគ្នាទេពីយុវជនមួយទៅយុវជនមួយ និងក្រុមគ្រួសារមួយទៅក្រុមគ្រួសារមួយទៀតដែលគ្មានសមាជិកជា ឧត្តមមន្ត្រី ក្តីកង្វល់របស់ពួកគេគឺគ្មានលទ្ធភាពបន្តការសិក្សានៅសាកល វិទ្យាល័យ ហើយនៅពេលរៀនចប់មហាវិទ្យាល័យឱកាសគ្មានការងារធ្វើគឺខ្ពស់ បំផុត។ ចំនួននិស្សិតដែលរៀនចប់គ្មានការងារធ្វើមានចំនួនកើនឡើងខ្ពស់ដូច ភ្នំ។ មន្ត្រីផ្តល់តែរបាយការណ៍រីកចម្រើនភ្នែកទិព្វដល់រដ្ឋាភិបាល មិនហ៊ានបង្ហាញទេ របាយការណ៍ស្តីពីចំណុចខ្វះខាតដែលមានលក្ខណៈជាប្រព័ន្ធ។ ការវិនិយោគទាំងពេលវេលានិងថវិកាលើការសិក្សារយៈពេល១៦ ឆ្នាំ បានតែសញ្ញាបត្រ។ ពិបាករកណាស់សញ្ញាឃើញសម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវិតនិងគ្រួសារ។

គ្មានទេ គោលនយោបាយរបស់គណបក្សដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានេះសម្រាប់យុវជន និងកង្វល់របស់ក្រុមគ្រួសារពួកគេ។ គ្មានទេការសន្យា ផ្តល់កញ្ចប់ថវិកាជាក់លាក់សម្រាប់អភិវឌ្ឍគុណភាពអប់រំនៅថ្នាក់ ឧត្តមសិក្សាដើម្បីឲ្យនិស្សិតចេញមកមានជំនាញនិងចំណេះដឹងពិត ប្រាកដដែលអាចឆ្លើយតបទៅនឹងតម្រូវការទីផ្សារ ការងារជាក់ស្តែង ជាពិសេសអាចប្រកួតប្រជែងជាមួយប្រជាជននៅក្នុងតំបន់ នៅពេលអនុវត្តសហគមន៍សេដ្ឋកិច្ចអាស៊ាន។ គ្មានទេការសន្យាអំពីថវិកាវិនិយោគដើម្បីផ្តល់ឥណទានដល់និស្សិតយក ទៅបន្តការសិក្សានៅថ្នាក់ឧត្តម។ គ្មានទេការសន្យានៅក្នុងការវិនិយោគកសាងអគារស្នាក់នៅសម្រាប់ និស្សិតមកពីតាមជនបទ ជាពិសេសស្ត្រី។

ចំណែកយុវជនដែលមិនអាចបន្តការសិក្សានៅថ្នាក់ឧត្តមត្រូវការការ វិនិយោគលើការបណ្តុះបណ្តាលជំនាញវិជ្ជាជីវ:ពិតប្រាកដ ដែលមានគុណភាពអាចឆ្លើយតបទៅនឹងទីផ្សារនៅក្នុងប្រទេស និងតំបន់។ ប៉ុន្តែរហូតមកដល់ពេលនេះ គ្មានទេសារនយោបាយដែលទាក់ទងទៅនឹងការសន្យាដើម្បីផ្តល់កញ្ចប់ ថវិកាសម្រាប់អភិវឌ្ឍជំនាញវិជ្ជាជីវ:សម្រាប់យុវជន។
ភាគច្រើននៃពលករកម្ពុជាទាំងក្នុងស្រុក និងចំណាកស្រុក គឺជាកម្មករគ្មានជំនាញពិតប្រាកដ។

បើសិនជាគ្មានគោលនយោបាយជាក់លាក់ដែលឆ្លើយតបទៅនឹងតម្រូវការ ទាំងនេះសម្រាប់យុវជនទេ តើយុវជនកម្ពុជានឹងទទួលបានអ្វីពីការខិតខំរបស់ខ្លួន នៅពេលដែលគណបក្សដែលខ្លួនគាំទ្រទទួលបានជោគជ័យនៅក្នុងការបោះឆ្នោត ? យុវជនគឺជាក្តីសង្ឃឹម ជាកម្លាំង និងជាអនាគតរបស់ប្រទេសជាតិ៕

ដោយ ឃុន ស៊ីថុន (បណ្ឌិតផ្នែកប្រជាសាស្ត្រ)

Monday 22 July 2013

Return sparks CNRP

Mon, 22 July 2013

Cheang Sokha

Kampong Speu province

Less than 24 hours after landing in Cambodia, opposition leader Sam Rainsy hit the campaign trail this weekend, delivering speeches across Kampong Speu, Takeo and Kampot provinces on Saturday and yesterday as part of his whirlwind, 15-province tour before Sunday’s ballot.

Speaking in Kampot yesterday, Rainsy urged voters of all political stripes to throw their votes behind the opposition come July 28.

“I would like to appeal to all supporters from all political parties, if you care about our nation ... we have to hold hands to find ways to rescue our nation,” he said, adding that the time for quarrelling had passed.

His deputy, Kem Sokha, meanwhile, asked that voters monitor polling stations come Sunday and fight back should they spot those from other villages voting.

“If you see anyone who doesn’t live in your village but votes in your village, please, all of you, shout loudly in order not to allow them to vote. If you finish voting, please do not go home, stay until 3pm to wait for ballot counting,” he said.

“Please watch the ballot boxes to make sure they don’t cheat us. If you do, the CNRP will win 100 per cent.”

In speeches delivered to thousands of screaming supporters across districts throughout the CPP stronghold of Kampong Speu on Saturday, the Cambodia National Rescue Party president and his deputy repeatedly vowed to clean up the government.

“I would like to appeal to all Cambodians who love the nation, who love justice, who are sympathetic to the victims, poor people and weak people, who were badly treated by land grabs and home grabs, to join together to save the nation,” he said, speaking at a market in Chbar Mon.

Standing on a truck bed, microphone in hand, Rainsy addressed vendors outside of Kampong Speu market, criticising Prime Minister Hun Sen for corruption, the destruction of natural resources and the influx of illegal Vietnamese immigrants.

An estimated 3,000 supporters gathered outside the CNRP offices early Saturday morning, packing the roads as they awaited Rainsy’s arrival; at least one supporter fainted amid the chaos.

“If we are not careful, Cambodia will become a Vietnam, Cambodia will become Kampuchea Krom, we will be a province under control of Vietnam. The current leader is really corrupt, so please, all compatriots, make a change and have a clean leader, so that our country will be just and can develop like other developed countries,” Rainsy told the crowd.

“All compatriots – this is the last opportunity, if we don’t rescue our nation, four or five years more is too late, Cambodia will be full of Vietnamese, we will become slaves of Vietnam.”

On Friday, Rainsy returned after nearly four years of self-exile following the issuance of a Royal pardon overturning his 11-year prison sentence.

Speaking to supporters Saturday, Rainsy stressed that he had never been guilty and that the pardon – which was ordered by Hun Sen – was simply the righting of a wrong.

Perched on a motorbike, listening to the speech, 31-year-old Nov Sokunthen said she believed the party would install a better pension system and increase the wages of garment workers like herself.
“I am really excited today, I hope our family will benefit from the CNRP if they win,” the widowed mother of two said, adding that she alone from her village had braved the CPP-dominated local authorities to come out.

“As of this time, there is nothing more to be afraid of from the CPP. I stopped fearing them. Even if they threaten, I will not be afraid anymore.”

Running up to shake the hand of Rainsy as he greeted supporters along National Road 4, a 35-year-old who ran a taxi van with her husband said she hoped gas prices and toll fares would drop if the opposition won.

“Our business is not really good, because we spend a lot on tolls and petrol,” said Hong Sopheaktra.
After visiting several other districts, the rally stopped at Phsar Thnal Toteung, at the border of Kandal and Kampong Speu provinces. As they arrived, a group of ruling-party supporters pulled in after them, playing music over the sound of his speeches. With little hesitation, Rainsy disembarked and began walking around the market, greeting vendors personally.

Minister of Information Khieu Kanharith, who is also a ruling-party spokesman, said Rainsy’s claims were little more than bluster.

“We have no concern over the CNRP’s claim. It is like a wave at the surface of the ocean, but deep down is the CPP’s force,” Kanharith said yesterday, speaking of the apparent show of support.
He also defended the government’s track record on cracking down on corruption, noting that “we already have a law against corruption … all high-ranking officials must declare their assets; we publicise the fees of most public services. This is a starting point for a state of law,” he said.

ADDITIONAL REPORTING BY CHHAY CHANNYDA

Rainsy is irrelevant, PM’s son tells rally

Mon, 22 July 2013

Vong Sokheng and Kevin Ponniah

In the first public ruling-party comments on Sam Rainsy’s return, lawmaker candidate Hun Many, the youngest son of Prime Minister Hun Sen, told a specially convened youth rally that the reappearance of the opposition head “doesn’t matter”.

Speaking to some 15,000 ruling-party youth gathered on Koh Pich yesterday, Many, who is the first of his father’s progeny to run for political office and the head of the CPP youth movement, insisted Rainsy’s return would not affect the CPP’s campaign.

Instead, the Kampong Speu Assembly candidate characterised Rainsy’s pardon and subsequent return — engineered by Hun Sen and rubber-stamped by King Norodom Sihamoni — as part of the ruling party’s commitment to democracy.

“I think the CPP will continue to build strong support for the party. The return of Sam Rainsy doesn’t matter. It’s Sam Rainsy’s business,” Many, 31, said.

“The CPP desires to see national reconciliation and a free and fair election in accordance with multiparty democracy and equal rights [for all].”

The rally marked the first major display of Cambodian People’s Party might since opposition icon Rainsy triumphantly returned to the Kingdom on Friday.

Though the crowd could have never been expected to match the roughly 100,000 that turned out for Rainsy’s homecoming after four years in political exile, the daylong event that culminated in a massive concert featuring top headliners made up for what it lacked in numbers with lavishness.

In the hours leading up to Many’s appearance, a sea of blue party flags descended on Koh Pich yesterday afternoon as the CPP cavalry diligently filed in on thousands of scooters and flatbed trucks.
Dozens of roaring luxury motorbikes, along with the usual cavalcade of SUVs, were a clear sign of the sizeable war chest backing the campaign.

The slick and well-oiled party machine was also on display, with minders armed with loudspeakers and walkie-talkies calmly directing various youth contingents into place in front of the stage before Many’s arrival.

Still, with the campaign three weeks in, party youth were visibly tired and the mood remained subdued at the start compared with the wild scenes that greeted Rainsy at the weekend.
Many received only a brief applause from the crowd and thousands of youngsters simply sat on their bikes on various corners of the island throughout proceedings, waiting to ride off for the subsequent procession around town.

Away from the stage, waning energy quickly picked up, however, as the group wound its way toward the concert at Wat Botum park.

In his speech, Many appealed to CPP youth to maintain discipline as the campaign draws to a close and painted a return to civil strife if the ruling party were to lose focus before the election.
“We have to protect the peaceful trees that we have been harvesting for fruit. If we are careless and do not deeply consider our every move … these fruits will be lost in a minute, and our country will plunge into instability and social chaos,” he said.

Many also targeted an unnamed party for adopting a foreign mindset to look at Cambodia, ignoring CPP achievements and attacking the ruling party.

But while Many evinced no concern over the return of the opposition’s leader, one young CPP supporter, Sean Baksaboramey, 16, said that after seeing the massive crowds gathered for Rainsy’s arrival, he was worried about the election results.

“I am concerned about the competition between the CPP and CNRP after I saw how many CNRP supporters came out to greet Rainsy on Friday,” he said.

Cambodia’s New Military Helicopters Take Off

By Aun Pheap - July 22, 2013

The Ministry of Defense on Sunday confirmed that it has received delivery of two Z-9 military helicopters from China, with 10 more to be delivered next month to complete a multimillion dollar loan deal signed between the two countries in August 2011.

Minister of Defense Tea Banh said the Royal Cambodian Air Force (RCAF) had already flown the two new helicopters, which could be seen near the Phnom Penh airbase Friday morning, shortly before the return of opposition leader Sam Rainsy after four years abroad.

A Chinese-built Z-9 military helicopter, one of 12 purchased with loans from China, performs a test flight over Phnom Penh on Friday. (Siv Channa)

“We have to test the new helicopters even though they are new. We tested them on Friday to check the engines and to ensure the technology that the helicopters are fitted with is working correctly,” he said, adding that the Chinese aircraft are fitted with night-vision technology to enable pilots to fly at night.

The Z-9 is a multiuse helicopter built under license by China’s Harbin Aircraft Manufacturing Corporation and modeled on the French-made Dauphin helicopter. They can be fitted with high-tech assault weaponry, but the RCAF has said it intends to use the helicopters for humanitarian purposes.

“They can and will be used for many purposes such as carrying out rescue operations and transporting different materials and so on,” General Banh said.

The new fleet of Z-9s, which will replace an aging fleet of Russian-made Mi-8 and Mi-17 helicopters, were paid for by a $195.5-million Chinese loan, signed in 2011 by Prime Minister Hun Sen and then-Chinese Standing Committee member Zhou Yongkang.

The helicopter purchase is one of a growing number of loans, trade deals and grants that Cambodia has signed with China over the past few years, making Beijing Cambodia’s single biggest patron and boosting China’s political and economic leverage in the country.

Rainsy Takes Election Campaign to Rural Cambodia

By Phorn Bopha and Zsombor Peter - July 20, 2013

TAKEO PROVINCE – Freshly returned from almost four years of self-imposed exile, Cambodia National Rescue Party (CNRP) President Sam Rainsy led a noisy motorcade of a few thousand supporters through Kompong Speu and Takeo provinces on Saturday to rally support for the opposition heading into the July 28 national election.

After an early morning rally in front of the CNRP’s Kompong Speu City headquarters with Vice President Kem Sokha, the pair made a series of stops along the way to address both the train of rowdy party faithful and local villagers.

Opposition leader Sam Rainsy meets with supporters on Saturday in Takeo province as he embarks on a seven-day campaign tour in which he will speak in 15 of Cambodia’s 24 provinces. (Thomas Cristofoletti)

“Dear people, I am back,” Mr. Rainsy said during a stop at Takeo province’s Ang Tasom market. “Dear people, please have sympathy for our nation, which is being destroyed. Land and forests, lakes and mines are running out.”

Hitting another popular party theme, Mr. Rainsy also made sure to regularly accuse Vietnam and the Vietnamese for many of the country’s problems, using a common ethnic slur for Cambodia’s eastern neighbors.

“The Yuon take all our land, and the Khmer get poorer,” he said, “So all Cambodians please stand up, wake up and vote for the CNRP in order to rescue the nation.”

Waiting his turn, Mr. Sokha followed up by hitting a few points of the party platform, from raising state wages to providing free health care and tackling the country’s rampant corruption.

Having ditched his usual suits for the day for the standard CNRP emblazoned shirt and baseball cap, Mr. Rainsy occasionally stopped along the way for a brisk walk among the roadside stalls and a quick handshake with vendors and shoppers.

Lim Rany, a longtime opposition supporter who runs a clothing stall at Ang Tasom market, was thrilled to see Mr. Rainsy back in Cambodia.

“I’m so excited; he has a great way of talking,” said Ms. Rany, who expected the opposition to gain votes in the province this year.

“Society is so corrupt now, so the people realize it and they wake up,” she said.

Mr. Rainsy is set to continue his seven-day tour Sunday with stops in Kep, Kampot and Preah Sihanouk provinces.

Hun Many Calls on Youth to Unite Against Change

By Khuon Narim and Colin Meyn - July 22, 2013

Speaking to a crowd of more than 10,000 CPP youth supporters on Sunday, Prime Minister Hun Sen’s son Hun Many called for those in the audience to unite against calls for a change in government, warning that a ruling party loss in Sunday’s national election would cause instability and chaos.

Echoing speeches made by his father in the months leading up to the July 28 poll, Mr. Many warned in his short, scripted speech of the destruction of the current social order should the CPP lose its grip on power.

Hun Many, center, the youngest son of Prime Minister Hun Sen and a first-time CPP candidate for the National Assembly, leads a rally of about 10,000 CPP youth supporters through Phnom Penh on Sunday. (Siv Channa)

“On behalf of the youth of the Cambodian People’s Party, we need to maintain a clear political stand to gather together to protect the achievements of the Cambodian People’s Party…. In particular, we must protect the tree of peace that has been so fruitful for all of us,” he said.

“If we are careless and lack consideration and there is not a strong political will to protect this prosperity, it can be lost immediately and the whole nation will fall into instability and society will be beset by chaos,” Mr. Many warned.

Mr. Many, 30, the youngest of Mr. Hun Sen’s three sons, is the head of the Union of Youth Federations of Cambodia, a CPP youth wing, and a first-time candidate for Parliament in Kompong Speu province.

As has been his standard practice prior to national elections, Mr. Hun Sen is currently observing a one month vow of silence ahead of the poll, in which his ruling CPP is largely expected to win its fourth mandate to rule the country.

Seemingly referencing the hordes of young Cambodia National Rescue Party (CNRP) supporters who, over the past three weeks, have taken to the city’s streets by the thousands calling for change, which is pronounced “b’do” in Khmer, Mr. Many told the assembled youth not to be swayed.

“There is an atmosphere created by some political parties that have tried to ignore all of these achievements [of the CPP] and have launched a campaign to attack the CPP with unjust and irresponsible verbal and political slogans,” he said.

Mr. Many said that the CPP must remain clean in its own campaigning.

“We have to use professional campaign tactics, remain gentle, dignified, clever and brave in convincing the public and people of all generations to believe more strongly in the CPP and vote for the CPP because only the CPP has the ability to remain responsible, keep peace and maintain development,” he said.

Standing behind Mr. Many, whose head and eyebrows were shaved in honor of his grandfather, Hun Neang, who passed away on July 12, were the CPP’s leading candidates for the National Assembly in Phnom Penh, a high-powered group that included Finance Minister Keat Chhon, Social Affairs Minister Ith Sam Heng, Women’s Affairs Minister Ing Kantha Phavi and Kep Chuktema, who stepped down in May as Phnom Penh’s governor.

With thousands of the CPP youth supporters lined up on their motorbikes in the roads and parking lots on the north end of Koh Pich, a few hundred youth were marched toward the stage prior to Mr. Many’s speech, throughout which they waved bright blue flags bearing the CPP logo.

Compared to Friday’s opposition rally in which CNRP President Sam Rainsy was met by an estimated 100,000 supporters who, seemingly with little coordination, turned out to meet the self-exiled opposition leader, Sunday’s CPP rally was a highly orchestrated affair.

Although those in attendance were unanimous in their support for the ruling party, their visions for the future of the CPP was more varied.

Kim Sarun, 22, said he would like to see Mr. Many take over the reins from Mr. Hun Sen when he steps down as prime minister.

“Hun Many is good because he serves the people and like his father, he would continue to develop infrastructure and improve the country,” he said.

Tan Chenda, 26, a university student studying finance, said that he hoped the CPP, led by Mr. Hun Sen, would continue to develop the country with a focus on bridges and big buildings.

“They have a good economic plan because it has led to more investment in Cambodia and helped people find jobs when they graduate,” he said.

However, a number of students in the audience said that as youth take a more central role in the CPP’s campaigns, a changing of the guard at the top of the party may also be in order.

“The CPP has helped people lead a good daily life,” said Num Vutha, 20, a student at Chaktomuk High School, who was vigorously waving a Cambodian flag at Sunday’s rally. “But I want to see a change in leaders because in the U.S., they always change leaders. Maybe they [new leaders] could improve schools and develop the country faster,” he said.

One of the CPP members helping organize the event, who gave his name only as Di and said he worked for the Phnom Penh municipality, said that he hoped a new generation of CPP leaders would breathe new life into a party that has been controlled by the same men for more than three decades.

“Some CPP youth have studied oversees and they have new ideas and new opinions. The knowledge of CPP officers from 1979 has not improved until now,” he said.

“I think the CPP youth are the new power in the party. Maybe we will have change in the CPP in the future, but the future is not now.”

បទវិភាគ៖ ល្បិចសាមកុករបស់លោក ហ៊ុន សែន បរាជ័យ

ដោយ តាំង សារ៉ាដា (Radio Free Asia/22/07/2013)

លោកនាយករដ្ឋមន្រ្តី ហ៊ុន សែនធ្លាប់មានប្រសាសន៍ថា លោកប្រើលិ្បចយុទ្ធសាស្រ្ត តាមបែបសាមកុករបស់ចិន ក្នុងការបំបែកបំបាក់គូប្រកួត។ លោកអួតអាងថា ដោយប្រើល្បិចចិននេះ លោកបានទទួលជោគជ័យ ក្នុងការបំផ្លាញគណបក្សហ៊្វុនស៊ិនប៉ិច (Funcinpec) អោយខ្ទេចខ្ទី។

ចំណែកលោក សម រង្ស៊ី ដែលជាមេបក្សប្រឆាំងដ៏ធំនាពេលនេះវិញ ក៏លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន ប្រកាសថា លោកបានខ្ចីដៃប្រើដើម្បីបន្ថយអំណាចតថ្លៃរបស់គណបក្ស ហ៊្វុនស៊ិនប៉ិច និងដើម្បីជួយលោក និងគណបក្សលោក អោយអាចជិះសេះលែងដៃបានក្នុងកិច្ចការសភា និងកិច្ចការដឹកនាំរដ្ឋាភិបាលដែរ។

តើយុទ្ធសាស្ត្រសាមកុកចិននេះ អាចជួយអោយលោក ហ៊ុន សែន បំផ្លាញអ្នកនយោបាយខ្មែរបានដោយជោគជ័យជានិច្ច ឬក៏តម្រិះនេះ អាចជិះកឯងវិញនៅថ្ងៃណាមួយ?

លោកនាយករដ្ឋមន្រ្តី ហ៊ុន សែន មិនគ្រាន់តែទទួលរងឥទ្ធិពលរបស់ចិននាសម័យបច្ចុប្បន្ននេះទេ លោកសារភាពថា លោកក៏បានប្រើល្បិចយុទ្ធសាស្រ្តពីបុរុមបុរាណរបស់ចិន ក្នុងការកំទេចក្រុមអ្នកនយោបាយណាដែលប្រឆាំងនឹងលោកដែរ។ នោះគឺល្បិចក្នុងសង្គ្រាមសាមកុក ដែលភាគច្រើនជាល្បិចបំបែកបំបាក់ បំផ្លាញកំទេច និងទិញទឹកចិត្ត ដើម្បីគ្រប់គ្រងទៅលើក្រុមមន្រ្តីបក្សជំទាស់។

យោងតាមប្រវត្តិសាស្ត្រប្រទេសចិន នៅអំឡុងឆ្នាំ ១៨៤ ដល់ ២៨០ នៃរាជ្ជកាលស្តេចហាន ក្រុមស្តេចចិន និងមេទ័ពចិន បានប្រើល្បិចគ្រប់លទ្ធភាពដែលអាចធ្វើទៅបានក្នុងការធ្វើ ចុម្បាំង ដើម្បីដណ្តើមទឹកដីគ្នាទៅវិញទៅមក។

លោក ហ៊ុន សែន ធ្លាប់បានសារភាពថា លោកជាអ្នកបំផ្លាញគណបក្សហ៊្វុនស៊ិនប៉ិច ដែលធ្លាប់ជាបក្សកាន់អំណាចឲ្យទៅជាចម្រៀកៗ នៅមុនការធ្វើរដ្ឋប្រហារបង្ហូរឈាមមួយ កាលពីដើមខែកក្កដា ឆ្នាំ ១៩៩៧។ មិនតែប៉ុណ្ណោះលោក ហ៊ុន សែន ក៏ធ្លាប់គំរាមជាសាធារណៈដែរថា ជនណាក៏ដោយ បក្សណាក៏ដោយ ដែលហ៊ានលូកដៃចូលក្នុងកិច្ចការផ្ទៃក្នុងរបស់គណបក្សប្រជាជននោះ នឹងមានវាសនាដូចគណបក្សហ៊្វុនស៊ិនប៉ិចជាមិនខាន៖

«ខ្ញុំនិយាយ អំពីរឿងហ៊្វុនស៊ិនប៉ិចចុះ ហ៊្វុនស៊ិនប៉ិចខ្ញុំទទួលស្គាល់។ មូលហេតុអីដែលខ្ញុំធ្វើ ដោយសារហ៊្វុនស៊ិនប៉ិច ពូកែលូកដៃចូលកិច្ចការផ្ទៃក្នុងរបស់គណបក្សប្រជាជនច្រើនពេក។ អ៊ីចឹង ខែមេសា ឆ្នាំ១៩៩៧ ខ្ញុំបានធ្វើឲ្យហ៊្វុនស៊ិនប៉ិចមួយទៅជា ១១ហ៊្វុនស៊ិនប៉ិច ហើយតាំងពីហ្នឹងមក ហ៊្វុនស៊ិនប៉ិច បានចុះខ្សោយ។ បើសិនពេលនោះ ហ៊្វុនស៊ិនប៉ិចមិនលូកដៃចូលកិច្ចការផ្ទៃក្នុងរបស់គណបក្សប្រជាជន ខ្ញុំនឹងមិនធ្វើហ៊្វុនស៊ិនប៉ិចទេ។ ប៉ុន្តែពេលនេះ ខ្ញុំបញ្ជាក់ថា អ្នកណាក៏ដោយ បក្សណាក៏ដោយ បើហ៊ានលូកដៃចូលកិច្ចការផ្ទៃក្នុងរបស់គណបក្សប្រជាជន អ្នកឯងនឹងមិនបានសុខទេ។ ខ្ញុំនឹងចូលទៅដល់ជម្រកចុងក្រោយរបស់អ្នកឯងតែម្តង»។

កំទេចគណបក្សហ៊្វុនស៊ិនប៉ិច អោយហិនហោចប៉ុណ្ណឹងហើយ ក៏លោក ហ៊ុន សែន នៅមិនទាន់អស់ចិត្តទៀត។ លោកត្រូវបំផ្លាញមេគណបក្សនេះទៀត គឺព្រះអង្គម្ចាស់នរោត្តម រណឫទ្ធិ។ នៅឆ្នាំ២០០៧ លោក ហ៊ុន សែន ត្រូវគេឯងដឹងថា អាចជាអ្នកនៅពីក្រោយ នៃការបង្កើតច្បាប់ឯកពន្ធភាព ដែលគេហៅថា ច្បាប់ដាក់ទោសអ្នកមានប្រពន្ធពីរ។ ច្បាប់នេះទំនងមានគោលបំណងតែមួយគត់ក្នុងការឆ្ពោះទៅរកការដាក់ ទោសព្រះអង្គម្ចាស់ នរោត្តម រណឫទ្ធិ ដោយសារមានមហេសីដល់ទៅពីរ។

នៅពេលនោះ អ្នកម្នាង ម៉ារី រណឫទ្ធិ បានដាក់ពាក្យបណ្តឹងប្តឹងព្រះអង្គម្ចាស់ នរោត្តម រណឫទ្ធិ ពីបទមានមហេសីពីរ ហើយលោក ហ៊ុន សែន អាចជាអ្នកបញ្ឆេះឲ្យមន្រ្តីគណបក្សហ៊្វុនស៊ិនប៉ិច ជាន់ខ្ពស់ផ្សេងៗទៀតប្តឹងព្រះអង្គពីបទលួចលក់ទីស្នាក់ការគណបក្ស ក្នុងតំលៃ ៣.៦លានដុល្លារថែមទៀត។ ពេលនោះ តុលាការរាជធានីភ្នំពេញបាន កាត់ទោសព្រះអង្គម្ចាស់ នរោត្តម រណឫទ្ធិ អោយជាប់ពន្ធនាគារចំនួន ១៨ខែ។

ដើម្បគេចផុតពីការជាប់ពន្ធនាគារ ព្រះអង្គម្ចាស់ នរោត្តម រណឫទ្ធិ នៅគ្រានោះបានភៀសព្រះកាយទៅកាន់ប្រទេសម៉ាឡេស៊ី រស់នៅជាមួយស្រីក្មេងថ្មីរបស់ព្រះអង្គ។ ល្បិចបុរាណចិន ក្នុងការបំបែកបំបាក់ត្រង់ចំណុចនេះ លោក ហ៊ុន សែន ទំនងជាលេងបានយ៉ាងល្អ។ គោលបំណងនៃល្បិចសាមកុក របស់លោក ហ៊ុន សែន ដែលលោកបានរចនាក្បួនពេលនោះ គឺដើម្បីបំផ្លាញ និងលុបឈ្មោះព្រះអង្គម្ចាស់ នរោត្តម រណឫទ្ធិ ចេញពីបញ្ជីនយោយបាយតែម្តង។

នៅឆ្នាំ២០០៨ លោក ហ៊ុន សែន ទទួលជោគជ័យធំទៅតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោកមែន គឺព្រះអង្គម្ចាស់ នរោត្តម រណឫទ្ធិ បានសម្រេចចិត្តឈប់ធ្វើនយោបាយ គឺលាចាកពីប្រធានគណបក្សហ៊្វុនស៊ិនប៉ិច។

ចំពោះករណីរបស់ប្រធានគណបក្សជំទាស់វិញ ក៏ស្រដៀងករណីរបស់សម្តេចក្រុមព្រះ នរោត្តម រណឫទ្ធិ ដែរ។ នៅឆ្នាំ២០០៥ លោក សម រង្ស៊ី បាននិរទេសខ្លួនចេញពីកម្ពុជា ក្រោយពីរដ្ឋសភាបានដកអភ័យឯកសិទ្ធតំណាងរាស្រ្តរបស់លោក ដោយសារលោកបានចោទប្រកាន់គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា និងគណបក្សហ៊្វុនស៊ិនប៉ិច ថាមានអំពើពុករលួយក្នុងការបង្កើតរដ្ឋាភិបាលចម្រុះ ហើយបានចោទលោក ហ៊ុន សែន ថាជាអ្នកនៅពីក្រោយនៃការសម្លាប់លោក ជា វិជ្ជា ប្រធានសហជីពសេរីកម្មករ។ ពេលនោះ តុលាការកម្ពុជាបានកាត់ទោសឲ្យលោក សម រង្ស៊ី ជាប់គុក ១៨ខែ។

នៅដើមខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០០៦ លោក សម រង្ស៊ី បានវិលត្រឡប់ចូលប្រទេសកម្ពុជាវិញ ដោយសារលោកបានដកបណ្តឹង ឈប់ប្តឹងលោក ហ៊ុន សែន នៅតុលាការក្រុងញូវយ៉ក សហរដ្ឋអាមេរិក ពីបទគប់គ្រាប់បែកមុខរដ្ឋសភា កាលពីឆ្នាំ១៩៩៧ ហើយពេលនោះ លោក សម រង្ស៊ី បានសរសេរលិខិតមួយសុំទោសលោកនាយករដ្ឋមន្រ្តី ហ៊ុន សែន ថាលោកខុសហើយ មិនសមធ្វើដូច្នេះទេ។ ក្រោយមកបន្តិច លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន បានស្នើឲ្យព្រះមហាក្សត្រលើកលែងទោសឲ្យលោក សម រង្ស៊ី ចូលប្រទេសកម្ពុជាវិញ។

នៅក្នុងខ្សែអាត់សំឡេងរបស់លោក ហ៊ុន សែន ដែលបែកធ្លាយតាមបណ្តាញទំនាក់ទំនងសង្គមហ្វេសប៊ុក (Facebook) កាលពីដើមខែកក្កដា ឆ្នាំ ២០១៣ លោក ហ៊ុន សែន និយាយក្តែងៗថា ការអនុញ្ញាតឲ្យលោក សម រង្ស៊ី វិលចូលប្រទេសកម្ពុជាវិញកាលពីឆ្នាំ២០០៦ នោះ គឺលោកជាអ្នកធ្វើអន្តរាគមន៍ ដោយសារពេលនោះ លោកចង់ខ្ចីដៃលោក សម រង្ស៊ី ដើម្បីកែរដ្ឋធម្មនុញ្ញពីរូបមន្តពីរភាគបី ក្នុងការបង្កើតរដ្ឋាភិបាល មករូបមន្ត ៥០ភាគរយបូកមួយវិញ ដើម្បីបន្ថយអំណាចតថ្លៃរបស់គណបក្សហ៊្វុនស៊ិនប៉ិច ដែលស្ថិតក្នុងរដ្ឋាភិបាលចម្រុះជាមួយគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា៖

«លើក មុនតុលាការកាត់ឲ្យជាប់គុក ខ្ញុំជាអ្នកអន្តរាគមន៍ឲ្យចូលមកវិញ តែមិនមែនអត់ប្រយោជន៍ទេ គឺមកដើម្បីប្រើដៃសម រង្ស៊ី ជួយរំដោះខ្លួនពី រណឫទ្ធិ បានសេចក្តីថា មកជួយកែរដ្ឋធម្មនុញ្ញ បានខ្ញុំឲ្យមក។ និយាយឲ្យច្បាស់ត្រង់ៗជាមួយគ្នា។ អ្នកដែលលើកអំណាចថ្វាយគណបក្សប្រជាជន ចុងក្រោយបំផុត គឺ សម រង្ស៊ី នេះឯង បើ សម រង្ស៊ី ទុកពីរភាគបី រណឫទ្ធិ នៅតែសង្កត់ក្បាលយើងងាប់។ អ៊ីចឹងតម្រូវការពេលនោះ យក សម រង្ស៊ី ចូលស្រុកសុំការលើកលែងទោសឲ្យ ដើម្បីជួយកែរដ្ឋធម្មនុញ្ញទេ។ ដំណាក់កាលមួយ ប្រើដៃ រណឫទ្ធិ កំចាត់សម រង្ស៊ី សិន ពីព្រោះ ប៉ាប៉ា យើងស្នើរូបមន្តបីភាគី ឯគណបក្សយើងតែពីរភាគី។ ថ្ងៃទី៥ ខែវិច្ឆិកា ចេញអាបីភាគី ហើយថ្ងៃទី៦ វិច្ឆិកា ចេញលទ្ធផលពិត និងលទ្ធផលមិនពិត វាទាត់ប្រឡែងដូចបាល់អ៊ីចឹង។ ប៉ុន្តែចុងបញ្ចប់ គេយក រណឫទ្ធិ បង្កើតរដ្ឋាភិបាលទ្វេភាគី ហើយដាក់ សម រង្ស៊ី ឲ្យនៅក្រៅ។ រួចហើយទាញយកដៃ សម រង្ស៊ី មកកែរដ្ឋធម្មនុញ្ញ ដើម្បីបន្ថយអំណាចតថ្លៃរបស់ហ៊្វុនស៊ិនប៉ិច។ អាហ្នឹងនិយាយឲ្យក្បួនអស់ខ្នាត តិចទៅចុះ។ ប៉ុន្តែបើសិនអ្នកឯងអត់ចេះលេងល្បែងសាមកុក កុំទាន់អាលលេងជាមួយ ហ៊ុន សែន។ ពេលខ្លះ ខុង ម៉ីង មិនទាន់ធ្វើ ស៊ឺម៉ាអ៊ី មិនទាន់ធ្វើត្រូវ ហ៊ុន សែន ធ្វើនៅសតវត្សទី ២១ ឯណេះវិញទេ ពីព្រោះកាលនោះ ចាប់ផ្តើមឡើងគេវ៉ៃគ្នាទេ ល្បិចវ៉ៃគ្នាទេ។ តែនេះជាល្បិចក្នុងល្បិចនៃការយកប្រៀបនៅក្នុងល្បែងប្រជាធិបតេយ្យ »។

រូបមន្តពីរភាគបី ជារូបមន្តដែលបង្កើតរដ្ឋាភិបាលចម្រុះជាមួយគណបក្សផ្សេង ដែលមានអសនៈក្នុងរដ្ឋសភា ហើយរូបមន្ត ៥០ភាគរយបូកមួយ ជារូបមន្ត ដែលគណបក្សមានអសនៈច្រើនជាងគេក្នុងរដ្ឋសភាអាចបង្កើតរដ្ឋាភិបាល ខ្លួនឯងបានដោយមិនចាំបាច់មានការចូលរួមពីបក្សផ្សេង។

ដូច្នេះល្បែងនយោបាយតាមក្បួនសាមកុក ហាក់ត្រូវបានលោក ហ៊ុន សែន យកមកលេងយ៉ាងមានប្រសិទ្ធភាពជាបន្តបន្ទាប់ ដើម្បីធ្វើឲ្យក្រុមប្រឆាំងចុះទន់ខ្សោយ។ ក៏ប៉ុន្តែ តើក្បួនសាមកុករបស់លោក ហ៊ុន សែន នៅខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១៣ នេះ អាចធ្វើអោយលោកមានជ័យជំនះទៀត ឬនេះជាចំណេះជិះកឯង ដែលនាំអោយលោកទទួលបរាជ័យនៅចុងបញ្ចប់ទៅវិញ?

លោក ហ៊ុន សែន ធ្លាប់ស្រែកប្រកាសនៅចំពោះមុខក្រុមមន្រ្តីគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជាថា គ្មានផ្លូវណា ដែលបើកឲ្យមេបក្សប្រឆាំងចូលប្រទេសកម្ពុជាវិញនោះទេ។ ប៉ុន្តែឥឡូវ លោក សម រង្ស៊ី កំពុងមានវត្តមាននៅកម្ពុជា ទំនងជាដោយសារសម្ពាធរបស់ប្រទេសមហាអំណាច ហើយសម្ពាធនេះបានបង្ខំឲ្យលោក ហ៊ុន សែន ត្រូវតែបើកផ្លូវឲ្យលោក សម រង្ស៊ី ចូលស្រុកវិញ។

ក្បួនសាមកុករបស់លោក ហ៊ុន សែន ពេលនេះ ប្រហែលជាបែងខុសក្រឡាបន្តិច។ ក្បួននេះអាចលេងជោគជ័យទៅបាន ប្រសិនបើពិភពលោកនេះ បិទជិតហើយគ្មានការឃ្លាំមើលរបស់អន្តរជាតិ។ ប៉ុន្តែក្នុងសតវត្សទី២១ ដូច្នេះអ្វីៗ កាន់តែបើកចំហរ ដោយសារប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ ប្រព័ន្ធទំនាក់ទំនងសង្គម ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត សម្ពាធរបស់មហាជន និងសម្ពាធរបស់បណ្តាប្រទេសមហាអំណាច ដែលសេដ្ឋកិច្ចកម្ពុជាត្រូវការពឹងពាក់បណ្តាប្រទេសទាំងនោះដែរ។

បរាជ័យ ក្បាច់សាមកុក គឺជាបរាជ័យដ៏ធំបំផុតរបស់លោក ហ៊ុន សែន ដោយសារសម្ពាធរបស់មហាអំណាចអាមេរិក ដែលនឹងមិនទទួលស្គាល់រដ្ឋាភិបាលក្រោយការបោះឆ្នោត ប្រសិនបើគ្មានមេបក្សប្រឆាំងចូលរួមការបោះឆ្នោត។ ទីពីរ លោក ហ៊ុន សែន ទំនងអាចខ្លាចប្រឡាក់ឈ្មោះក្នុងបញ្ជីខ្មៅរបស់អាមេរិក ដែលតំណាងរាស្រ្តសហរដ្ឋអាមេរិក គំរាមដាក់រូបលោកក្នុងបញ្ជីឈ្មោះនៃក្រុមមេដឹកនាំអាក្រក់បំផុត លើពិភពលោក។

លោក ហ៊ុន សែន ក៏ទំនងជាខ្លាចសហរដ្ឋអាមេរិក ប្រមូលកៀរគរប្រទេសជាមិត្តរបស់អាមេរិកទាំងអស់ អោយកាត់ផ្តាច់ជំនួយសេដ្ឋកិច្ច និងកាត់បន្ថយទំនាក់ទំនងជាមួយកម្ពុជា។ ទណ្ឌកម្មសេដ្ឋកិច្ចរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក និងសហភាពអឺរ៉ុបមកលើកម្ពុជា អាចជាការបញ្ឈប់មិនអោយប្រទេសកម្ពុជា នាំផលិតផលសម្លៀកបំពាក់កាត់ដេរចូលក្នុងប្រទេសរបស់ពួកគេ។ ពេលនោះ កម្មករប្រមាណ ៧០ម៉ឺននាក់នៅកម្ពុជា នឹងអត់ការងារធ្វើ។ គួបផ្សំនឹងយុវជនកំពុងអត់ការងារធ្វើស្រាប់រាប់ម៉ឺននាក់ផងនោះ កម្ពុជាអាចនឹងកើតមានភាពចលាចលសង្គម។ នោះហើយ ទំនងជាក្តីបារម្ភធំមួយរបស់លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន និងទីបី ការបង្រួបបង្រួមនៃគណបក្សប្រឆាំងទាំងពីរ អោយទៅជាគណបក្សសង្គ្រោះជាតិនេះ បានធ្វើអោយកំលាំងប្រឆាំងកាន់តែមានអនុភាព និងមានសន្ទុះកាន់តែខ្លាំង។

ម៉្យាងទៀត លោក កឹម សុខា បានអះអាងម្តងហើយម្តងទៀតថា មន្រ្តីគណបក្សប្រឆាំងដែលនៅសេសសល់ពេលនេះ សុទ្ធតែជាមន្រ្តីដែលលែងចុះញ៉មតាមការអូសទាញ តាមល្បិចបុរាណចិនរបស់លោក ហ៊ុន សែន ទៀតហើយ៖ «យើងខ្ញុំស៊ូ ប៉ុណ្ណឹងហើយ រឿងអីចុងក្រោយយើងខ្ញុំទៅធ្វើអំពើថោកទាប ដូចអ្នកនយោបាយខ្លះ។ យើងខ្ញុំមិនអាចធ្វើបានទេ យើងខ្ញុំបញ្ជាក់ ហើយគឺទិញមិនលក់ សម្លុតមិនខ្លាច ពាក់ព័ន្ធនឹងថ្នាក់មន្រ្តីបន្ទាប់ៗ។ ខ្ញុំឃើញថាអស់លោកទាំងហ្នឹងមានមេរៀនច្រើនហើយ។ អ្នកដែលទៅហ្នឹង គេយកទៅទុកឯណា គឺទុកនៅធុងសំរាម។ គេមិនដែលប្រើឲ្យធ្វើអីផង ហើយបើគេប្រើ គឺប្រើគ្រាន់តែឲ្យមកជេរ មកបញ្ចោរ មកបង្កាច់ មកបង្ខូចអ្នកដែលដឹកនាំពីមុនមកតែប៉ុណ្ណឹង។ ដូច្នេះហើយ វាអត់មានតំលៃ។ គូប្រកួតរបស់យើងដែលគេដឹងខ្លួន គេភ័យខ្លួនថា ចាញ់គេអត់មានធម៌សូត្រទៀត អ៊ីចឹងហើយគេចេះតែឆ្កឹះឆ្កៀល គេចេះតែបង្កើតពាក្យចចាមអារ៉ាម ថាយើងអ៊ីចេះ យើងអ៊ីចុះ។ ប៉ុន្តែមេរៀននេះដដែលៗទេ អត់មកបំបែក សម រង្ស៊ី កឹម សុខា បានទេ ទិញមិនលក់ សម្លុតមិនខ្លាច ដូច្នេះហើយឲ្យច្បាស់ត្រង់ហ្នឹង»។

ប្រសិនបើទ្រឹស្តី «ទិញមិនលក់ សម្លុតមិនខ្លាច» ដែលលោក កឹម សុខា អះអាងនេះ ជាអ្វីដែលលោក និងសមាជិកគណបក្សរបស់លោកប្រកាន់យកដោយខ្ជាប់ខ្ជួននោះ ល្បិចបុរាណចិនសាមកុករបស់លោក ហ៊ុន សែន នឹងទទួលបរាជ័យ ហើយចំណេះនេះនឹងជិះកឯងវិញជាមិនខាន៕

Sunday 21 July 2013

THAILAND: University apologises for Hitler banner

Associated Press20 July 2013 Issue No:281

Thailand's premier university has apologised for displaying a billboard that showed Adolf Hitler alongside Superman and other superheroes, saying last week that it was painted by ignorant students who did not realise Hitler's image would offend anyone, writes Jocelyn Gecker for Associated Press.

The huge billboard was placed outside the art faculty of Chulalongkorn University as part of a tribute to this year's graduating class. It said “Congratulations” in bold white letters and showed Hitler with his arm raised in a Nazi salute next to Batman, Captain America, the Incredible Hulk and Iron Man.

“(We) would like to formally express our sincere apology for our students' 'Superhero' mural," art school Dean Suppakorn Disatapundhu said in a statement. The billboard was up for two days before being removed last weekend in response to criticism. Online photographs showed graduating students in their robes, mimicking Hitler's raised arm salute.

Thailand's premier university has apologized for displaying a billboard that showed Adolf Hitler alongside Superman and other superheroes, saying Monday it was painted by ignorant students who didn't realize Hitler's image would offend anyone.

The huge billboard was placed outside the art faculty of Chulalongkorn University as part of a tribute to this year's graduating class.

It said "Congratulations" in bold white letters and showed Hitler with his arm raised in a Nazi salute next to Batman, Captain America, the Incredible Hulk and Iron Man.

"(We) would like to formally express our sincere apology for our students' 'Superhero' mural," art school dean Suppakorn Disatapundhu said in a statement issued Monday. "I can assure you we are taking this matter very seriously."

The billboard was up for two days before being removed Saturday in response to criticism. Online photographs showed graduating students in their robes, mimicking Hitler's raised arm salute.

Suppakorn said that freshman art students had painted the banner as part of a traditional send-off from incoming students to the graduating class, and it was one of dozens of banners and billboards across the campus during the university's commencement period.

The artistic vision behind the picture was to show that good and bad people co-exist in the world, Suppakorn said after summoning the students for an explanation.

"They told me the concept was to paint a picture of superheroes who protect the world," the dean said in a telephone interview.

"Hitler was supposed to serve as a conceptual paradox to the superheroes," he said, noting that the superheroes were painted in vivid colors, while Hitler's image was in grey scale. "This kind of thoughtless display will not happen again."

The Simon Wiesenthal Center, an international Jewish human rights group, had criticized the banner prior to its removal.

"Hitler as a superhero? Is he an appropriate role model for Thailand's younger generation — a genocidal hate monger who mass murdered Jews and Gypsies and who considered people of color as racially inferior," Rabbi Abraham Cooper, associate dean at the center, said in a statement Friday. "The Simon Wiesenthal Center is outraged and disgusted by this public display at Thailand's leading school of higher education."

The study of history in the Thai school system revolves primarily around the history of Thailand and its long line of kings. World history is glossed over, with little or no mention of the Holocaust.

HONG KONG: More students chase university places

South China Morning Post20 July 2013 Issue No:281

Competition for university places is tougher this year than last, as more secondary school students have achieved the minimum requirements for admission in the Hong Kong Diploma of Secondary Education – HKDSE – exam, writes Johnny Tam for the South China Morning Post.

Statistics released last week by the Hong Kong Examinations and Assessment Authority showed that of 82,283 students who took HKDSE exams this year, 28,418 obtained the minimum score for about 15,000 government-subsidised first-year university degree places through the joint admission system. That represents a 7% increase from the 26,552 last year, and means that more than 13,000 students will have to pay more for full-fee private courses, opt for sub-degree programmes or look elsewhere.

The number of candidates from outside the school system also increased by 736%, from 1,329 last year to 11,115 this year, as some students from the first HKDSE exam re-sat it this year and some from the previous Advanced Level Examination might have taken the new syllabus. The diploma exam was held for the second time since so-called 3+3+4 education reforms came into full effect. Secondary school education was cut from seven to six years and standard university degree courses lengthened from three to four years.

Full report on the South China Morning Post site

MYANMAR: Suu Kyi to help ‘political’ students barred from HE

Naw Say Phaw Waa20 July 2013 Issue No:281

Myanmar opposition leader Aung San Suu Kyi has taken up the case of former political prisoners released under presidential amnesties in 2011 and 2012, who have still not been able to secure government permission to resume university studies. A number of political prisoners were students at the time they were jailed.

Suu Kyi told a group of released political prisoners, who have been lobbying for the right to continue their studies where they had left off, that she would bring the case before parliament and the Ministry of Education.

She met them at the margins of a high-level conference on higher education attended by ministers, parliamentarians and foreign education bodies and held on 29-30 June in the Myanmar capital Naypyidaw.

Some 15 students from Yangon have not been able to study since they were released under President Thein Sein’s amnesties. Most of them were detained during and after the 2007 ‘Saffron Revolution’ – a pro-democracy uprising led by saffron-robed monks.

According to university authorities, if students are away from university for more than four years they will be excluded. For former political prisoners, the only option is to begin their degrees again via distance learning.

But all the students had already completed one or more years of university education. Some were already in their final year at the time of detention. The next university year will start in December 2013 and all of the students are hoping to get permission to study.

Si Thu Maung, a member of the Yangon Institute of Economics student union and one of eight former political prisoners who met with the pro-democracy leader, told University World News that Suu Kyi said she thought all of the students had already been able to attend university.

“She feels sorry that it hasn’t happened until now and said it shouldn’t be like this. She also said education is for all, and as the government is reforming the country, they shouldn’t put a constraint on students to study,” he said.

She promised to bring up the issue in the Hluttaw (parliament) – although no timetable had been set.

Ministry of Education officials had told local media that the rules barring students from attending university after a long break were not just for political prisoners but for all students, and were designed to prevent truancy.

Dragging on

The problem has dragged on for at least 18 months, and most of the students affected have been unable to find a job.

“Around 15 students from Yangon including myself, who were released under the amnesty on 13 January 2012, met with professors from different universities in February 2012 to discuss attending university again,” De Nyein Lin, chair of the organising committee of the Federation of Students’ Unions, told University World News.

“However, the professors told us to apply higher up because they couldn’t help us with this problem until permission had come from their superiors.”

On 9 February 2012, eight former political prisoners met Suu Kyi at the National League for Democracy’s head office in Yangon, said Yae Myat Hein, deputy head of the organising committee of the Federation of Students' Unions.

Suu Kyi’s response then had also been that their education should not be restricted, as the students had already been punished by being in jail.

The students sent letters to members of the Hluttaw, political parties, the president’s office and other organisations last year. At the end of May 2012, representatives from various universities called a meeting at West Yangon University with the former detainees and their parents.

“They said they called the meeting because they received letters from the president to meet with students. Then we signed [an agreement] to attend the university punctually, obey the university rules and not disturb the stability of the state,” De Nyein Lin said.

“However there has been no response since then. Whenever we go and ask, they say there has been no order from their superiors yet.”

Three students met with U Aung Min and U Soe Thein, both ministers in the president’s office, on 2 July. The ministers urged the students to send them detailed letters “so they can help the students to study again”, said De Nyein Lin.

Yae Myat Hein said he was hopeful this time as they had not only been able to speak to Suu Kyi but also ministers who are close to the president. He said the students hoped to be allowed back for the 2013-14 academic year.

A ninth amnesty was granted on 17 May this year, just before President Thein Sein’s visit to the US in May. Other amnesties were granted before the president attended the United Nations General Assembly, before the American president visited Myanmar, and before the ASEAN Summit and other high-level visits.

VIETNAM: Government lowers targets to slow HE student growth

Hiep Pham20 July 2013 Issue No:281

In a landmark decision that overrides previous massification policies, Vietnam is to slow the expansion of higher education between now and at least 2020, according to a new universities and colleges planning document signed by Deputy Prime Minister Nguyen Thien Nhan.

The planning regulation called “Decision 37”, released last month under the framework of the higher education law that came into effect in January 2013, sets new targets: by 2020, Vietnam will have some 2.2 million students in higher education, 3% of them from overseas, and the number of students will represent 2.56% of the population.

This means there will be almost no increase in student numbers in higher education between now and the end of the decade, as the number of students stood at 2.16 million in 2010 – or 250 per 10,000 people (2.5% of the population).

The previous targets were set at 4.5 million students in higher education by 2020 – or 450 per 10,000 people (4.5%) under a 2007 regulation known as “Decision 121”.

It is not clear whether the new targets mean that government is acknowledging the failure of previous targets under Decision 121 or are due to a “mis-estimate by policy-makers”, according to a Hanoi-based educator who did not want to be named.

The educator also questioned whether the lowering of targets was reasonable given a high birth rate in the past decade.

However, graduate unemployment and the phenomenon of graduates taking up jobs that do not need university education have been rising, with some critics blaming the over-expansion of universities.

By last October, Vietnam already had 165,000 unemployed graduates, or some 17% of the overall jobless total. Criticism that graduates lack the skills needed by employers is also increasingly heard.

Nghia Tran, a PhD student in higher education studies at the University of Melbourne, described Decision 37 as a “turning point” for higher education policy. The previous targets under Decision 121 were “legal excuses” for the over-expansion of higher education in the past decade, he told University World News.

He said that with lower student quotas for both existing and newly established institutions, “universities will have to compete really hard against each other to maintain their operations, if they do not want to be eliminated”.

The government has been attempting to slow higher education expansion for some time. At a higher education summit in January, attended by rectors of all higher education institutions and provincial heads of education from around the country, the Ministry of Education and Training admitted that quality was not increasing at the same pace as student numbers.

“The first priority for our sector in 2013 is to improve quality assurance in every aspect of higher education,” the ministry’s Director of Higher Education Bui Anh Tuan told the summit.

In March, the ministry announced that it would slash enrolment quotas at some 23 higher education institutions due to poor facilities and lack of qualified academics.

MALAYSIA: Uproar over ‘race bias’ in public university places

Emilia Tan and Yojana Sharma17 July 2013 Issue No:281

When the Malaysian government announced the allocation of seats at public universities last week, it sparked uproar among ethnic Chinese and Indians. Only 19% of places were awarded to Chinese and 4% to Indian students – and even some with the highest exam scores failed to gain a place on their preferred course.

The ethnic breakdown of the Malaysian population is 23% Chinese and 7% Indian, while 60% are Malay – also known as Bumiputras, or sons of the soil – according to the most recent census.

The results prompted Jaspal Singh, treasurer general of the Malaysian Indian Congress, or MIC – which is part of the ruling National Front (Barisan Nasional) coalition – to say it was “the most unfair and biased public university intake in the history of Malaysia”.

He said some 3,000 Indians should have been given places at public universities. Instead, around 1,500 students were allocated places. Singh said the Chinese student intake had dropped from around 25% of public university enrolment in recent years to 19%.

Chief Minister of Penang state Lim Guan Eng, who is secretary general of the opposition Malaysian Democratic Action Party or DAP, which is supported by Chinese voters and backed by some Indians, said the result was a “painful injustice”.

“After 56 years of independence it is time for all political parties and the [higher education] ministry not to focus on race but on why qualified students cannot get places in public universities on merit,” Lim said in a statement on 15 July.

Lim added that depriving qualified students of places in public universities was a waste of talent and would drive away the country’s best and brightest, who would go abroad. “It will make it easier for other countries like Singapore to happily snatch away our crème de la crème,” Lim said.

Chinese predicament

Of the 41,573 public university enrolments this year, only 7,913 were Chinese Malaysians. Last year Chinese students made up 8,985 of a total enrolment of 38,549 and in 2011 around 9,457 of a total enrolment of 41,267, according to the Malaysian Chinese Association, or MCA, which is part of the Barisan coalition.

Many top scorers in terms of GPA – Grade Point Average – from the two minority groups failed to get into their preferred degree courses.

“Students with a GPA of 4.0 (perfect score) should not be given courses which they had not opted for, as they are a talented group. If these students with excellent results fail to get the course that they want, they might just take up offers from other countries like Singapore,” said MCA Education Bureau Chair Wee Ka Siong, at a press conference on 12 July.

“The hardest hit are students with a GPA of 4.0 who applied for medicine, pharmacy and dentistry and were yet not offered any place or given any course in the eight options applied for,” Wee said.

Indian figures

The MIC president, G Palanivel, who is minister for natural resources and environment, said in a press statement on 3 July that a total of 6,150 ethnic Indian students had applied for the 2013-14 public university intake.

For the first intake, 1,500 were offered places but only 892 accepted the offers. During the second intake another 350 students were made offers. Palanivel said that he did not know at that point how many had been accepted.

He said Prime Minister Najib Razak had agreed to increase the intake to 1,500, and he had sent letters of appeal “to ensure that Indian students get their 1,500 places.”

But Palanivel admitted some Indian students with a perfect cumulative GPA were unable to get into their preferred courses. Some did not even get a place at a public university.

MIC’s higher education bureau said it had received complaints from 10 students who had scored a perfect GPA but were denied a place of their choice.

Criticism of the government

Parent Action Group for Education Chair Noor Azimah Abdul Rahim told local media: “What is important is that meritocracy has to take precedence because hard work has to be rewarded. Students with a [GPA of] 4.0 should be able to get what they want – it is a perfect score.

“Something definitely has to be done about this," she said.

Political analysts believe Malay nationalists within the coalition had pressured the party to cut back on opportunities for ethnic Chinese and Indians in education and other spheres after the ruling coalition secured a majority in elections held in May.

Barisan Nasional actively tried to woo the ethnic minority vote in the run-up to the elections in order to stay in power. Education has been a key theme among the electorate. But such concessions for Chinese and Indian groups are not necessarily popular with the Malay majority, particularly in rural areas.

Singh placed the blame squarely at the door of the Education Ministry, laying into ethnically Indian Deputy Education Minister P Kamalanathan, an MIC member.

Singh said Kamalanathan had “mocked the trust” that the Indian community had placed in him, and he advised Kamalanathan not to “cover up for the Education Ministry”.

“This discrimination must stop. The majority of Indians are poor and the parents sacrifice much to educate their children,” Singh said.

“We should ensure they receive the courses of their choice and stay in Malaysia to contribute to future nation building. Instead, the Education Ministry crushes their dreams, destroys the hopes of their parents and confirms it is pursuing the most vile of policies," said Singh.

Students not accepted by public universities are forced to turn to private universities with much higher fees and few scholarships. Those who are financially better off tend to go abroad.

Ministry response

Kamalanathan said this week that some 18,222 students had failed to secure university places this year. “But we have opened a channel for them to appeal,” he told local media. He said he had received more than 100 appeals.

The deputy minister said earlier that the number of “top performers” exceeded seats available, particularly in ‘critical’ courses, mainly medicine and dentistry.

“The government is committed to providing pathways to all deserving candidates and will strive to cater to find alternatives, to make sure no student is left behind in the quest for knowledge," Kamalanathan said in a statement.

But as criticism continued to build, he tweeted on 16 July that the issue would be discussed in cabinet this week, in an attempt to find a solution.

Lim also criticised the MIC and the MCA, both part of the ruling coalition, for their “annual national obsession on race profiling”. He said the serious issue of depriving qualified students of university places was argued from a racial perspective, when it should be based on “equal opportunity, excellence and performance”.

He emphasised a need for clear, transparent criteria for public universities. "The future of our young is too important to be politicised or played about as an annual game,” Lim said

Sunday 14 July 2013

Cambodia: Apsara Authority Refutes $200M Revenue Claim

By Kuch Naren - July 13, 2013

The Apsara Authority, which manages the Angkor Archaeological Park, issued a statement on Friday refuting a claim made by Cambodia National Rescue Party leader Kem Sokha about the amount of revenue that it collects from ticket sales.

The letter, signed by Apsara Authority director-general Bun Narith, said that Mr. Sokha was quoted on July 9 while campaigning in Siem Reap as saying that the revenue from ticket sales for Angkor is almost $200 million per year.

“The Cambodia National Rescue Party has purposefully pretended to know the correct tourism figures in order to mislead about the number of tourists visiting Angkor,” it says.

The statement went on to explain that not all the 3,584,307 tourists to the country last year visited the temples, meaning the revenues collected at Angkor Park are actually much lower.

The Apsara Authority did not say what its revenues are, but pointed out that children younger than 12 and government delegations are not required to purchase a ticket to enter the park.

The true number of tickets sold last year was 1,808,623, the authority said, and of those, 59.2 percent were single day passes, which cost $20.

Cambodia: Ministry to Survey Gap Between University, Jobs

By Kaing Menghun and David Kaner - July 13, 2013

The Ministry of Education is preparing to distribute questionnaires nationwide to assess the gap between the job market and subjects being studied by university students.

“The research will focus on the job market and how it is responding to the skills and knowledge that students learn,” according to a draft version of the questionnaire.

As Cambodia’s economy develops, employers have complained that there are too many graduates in subjects such as management and business, and not enough in areas such as engineering, agriculture and vocational skills such as mechanics.

The questionnaire will ask students to provide information on their university course, their ideal job, how well they believe their studies have prepared them for finding employment and their level of confidence in finding desirable work after graduation.

“It’s very well recognized, not only in Cambodia but more broadly, that schools need to better align with the job market and industry needs,” said Sandra D’amico, managing director of HR Inc., a local recruitment firm.