Tuesday 21 August 2012

បង្កើត​អាស៊ាន​នៅ​ឆ្នាំ១៩៦៧ ដើម្បី​ជា​ខែល​ទប់ទល់​នឹង​មនោគមវិជ្ជា​កុម្មុយនិស្ត

ដោយ តាន់ ហ្សង់-ហ្វ្រង់ស្វ័រ
 
ថ្ងៃ​នេះ​ហ្សង់-ហ្វ្រង់ស័រ តាន់ បន្ត​លើក​ឡើង​អំពី​ភូមិសាស្រ្ត​នយោបាយ​នៃ​អាស៊ី​អាគ្នេយ៍​ត​ទៅ​ទៀត ដោយ​សូម​ផ្តើម​សិក្សា​ទៅ​លើ​សមាគម​ប្រជាជាតិ​អាស៊ី​អាគ្នេយ៍​ហៅ​កាត់​ថា​ អាស៊ាន។ កាល​ពី​៤៥​ឆ្នាំ​មុន គឺ​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៦៧ អាស៊ាន​ត្រូវ​បាន​បង្កើត​ឡើង ដើម្បី​ជា​ខែល​ទប់ទបើ​ងាក​ក្រោយ ពិនិត្យ​មើល​ប្រវត្តិ​៤៥​ឆ្នាំ​របស់​សមាគម​ប្រជាជាតិ​អាស៊ី​អាគ្នេយ៍ ហៅ​កាត់​ថា​អាស៊ាន គេ​នឹង​យល់​ច្បាស់​ភ្លាម​ថា ការ​ចាប់​បដិសន្ធិ​ឡើង​នៃ​អង្គការ​តំបន់​មួយ​នេះ​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៦៧ ស្តែង​ឱ្យ​ឃើញ​នូវ​ភាព​ប្រេះឆា​ខ្លាំង​មែនទែន​នៃ​ភូមិភាគ​អាស៊ី​អាគ្នេយ៍​ សម័យ​នោះ។

នៅ​ក្នុង​ទសវត្សរ៍​ទី​៦០ មាន​អធិករណ៍​ស្មុគស្មាញ​ខ្លាំង​ណាស់ រវាង​បណ្តា​ប្រទេស​អាស៊ី​អាគ្នេយ៍​ដែល​ជា​កោះ។ ជាក់​ស្តែង ប្រទេស​ម៉ាឡេស៊ី​មាន​ទំនាស់​ជាមួយ​ប្រទេស​ឥណ្ឌូណេស៊ី ជុំ​វិញ​កោះ​បូរណេអូ(Bornéo) ហើយ​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៦៣​ដែនដី​ប៉ែក​ខាង​ជើង​នៃ​កោះ​នេះ គឺ​ដែនដី​កាលីម៉ង់តង់(Kalimantan) បាន​ប្រកាស​ផ្តាច់​ខ្លួន​ទៅ​នៅ​ក្រោម​ការ​គ្រប់គ្រង​នៃ​ប្រទេស​ម៉ាឡេស៊ី ជាហេតុ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ប្រទេស​ឥណ្ឌូណេស៊ី​ខឹង​ច្រឡោត​តោតតូង​និង​ជាហេតុ​បាន​ ធ្វើ​ឱ្យ​សង្គ្រាម​ហៀប​តែ​នឹង​ផ្ទុះ​ឡើងម្តងៗ រវាង​ប្រទេស​ភាគី​ជម្លោះ​ទាំង​ពីរ​ទៀត​ផង។

ម៉្យាង​វិញ​ទៀត កាល​សម័យ​នោះ ក៏​មាន​ដែរ​ភាព​តានតឹង​រវាង​ម៉ាឡេស៊ី​និង​សិង្ហបុរី ពីព្រោះ​សិង្ហបុរី​ក្រោម​ការ​ដឹក​នាំ​របស់​លី គាន់យូ (Lee Kuan Yew) បាន​សម្រេច​ដើរ​ចេញ​ពី​សហព័ន្ធ​រួម​ម៉ាឡេស៊ី។ ក្រៅ​ពី​នេះ ម៉ាឡេស៊ី​ក៏​មាន​ទំនាស់​ជាមួយ​ហ្វីលីពីន​ដែរ​ជុំវិញ​ដែន​ដី​សាបាហ៍​(Sabah)​ ដែល​ឋិត​នៅ​ប៉ែក​ខាង​ជើង​នៃ​កោះ​បូរណេអូ​ពីព្រោះ​សាបាហ៍​បាន​ប្រកាស​ដាក់​ ខ្លួន​ឱ្យ​​នៅ​ក្រោម​ការ​គ្រប់គ្រង​របស់​ប្រទេស​ម៉ាឡេស៊ី។

ទន្ទឹម​នេះ កាល​សម័យ​នោះ អាស៊ី​អាគ្នេយ៍​ជា​សមរភូមិ​នៃ​សង្គ្រាម​ត្រជាក់ មាន​ន័យ​ថា វា​ជា​ទី​កន្លែង​ដ៏​ក្តៅ​គគុក​ជាង​គេ​បង្អស់​មួយ​នៃ​ជម្លោះ​មនោគមវិជ្ជា រវាង​សហរដ្ឋអាមេរិក សហភាព​សូវៀត និង​ចិន​ ជម្លោះ​មនោគមវិជ្ជា​ដែល​ស្តែង​ឡើង​តាម​រយៈ​សង្គ្រាម​នៅ​វៀតណាម។ សង្គ្រាម​​វៀតណាម ដែល​កាល​ណោះ​បាន​ផ្តើម​រីករាល​ដាល​ចូល​ទៅ​ដល់​ប្រទេស​កម្ពុជា​និង​ឡាវ ពោល​គឺ​ពាសពេញ​ឥណ្ឌូចិន​តែ​ម្តង។ មិន​តែ​ប៉ុណ្ណោះ ទ័ព​ព្រៃ​កុម្មុយនិស្ត​ក៏​មាន​សកម្មភាព​ខ្លាំង​ក្លា​ណាស់​ដែរ​នៅ​ប្រទេស​ ភូមា ថៃ ​ហ្វីលីពីននិង​ឥណ្ឌូណេស៊ី​ ឥណ្ឌូណេស៊ី​ជាទី​ដែល​ឧត្តមសេនីយ៍​ស៊ូហារតូ​(Suharto) បាន​វាយ​បង្ក្រាប​ក្នុង​ថ្លុក​ឈាម​ពួក​សកម្មជន​បក្ស​កុម្មុយនិស្ត ជាហេតុ​បាន​បណ្តាល​ឱ្យ​មាន​ស្លាប់​យ៉ាង​តិច​៥០០ ០០០​នាក់។

នៅ​ក្នុង​ស្ថានភាព​មួយ​ដ៏​អាសន្ន​បែប​នេះ បណ្តា​ប្រទេស​អាស៊ី​អាគ្នេយ៍​ដែល​ឋិត​នៅ​ក្រោម​ឥទ្ធិពល​អាមេរិកាំង រួម​មាន​ថៃ ម៉ាឡេស៊ី សិង្ហបុរី ឥណ្ឌូណេស៊ី និង​ហ្វីលីពីន ដែល​មាន​ជម្លោះ​ទឹកដី​រវាង​គ្នា​ត្រូវ​ប្រឈមមុខ​នឹង​ដំណោះស្រាយ​បញ្ហា​ពីរ៖ ទី​មួយ គឺ​ត្រូវ​ធ្វើ​យ៉ាងណា​កុំ​ឱ្យ​សង្គ្រាម​កើត​ឡើង​រវាង​ពួក​គេ​ រី​ឯ​ទី​ពីរ​គឺ​ត្រូវ​ពឹងពាក់​សហរដ្ឋអាមេរិក​ដើម្បី​ខ្ទប់​កុំ​ឥទ្ធិពល​ កុម្មុយនិស្ត​រីក​ធំធាត់​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​ពួក​គេ​បាន។ អ៊ីចឹង​ហើយ​បាន​ជា​បណ្តា​ប្រទេស​សម្ព័ន្ធមិត្ត​ទាំង​៥​របស់​អាមេរិក​នៅ​ អាស៊ី​អាគ្នេយ៍ គឺ​ថៃ ម៉ាឡេស៊ី សិង្ហបុរី​ ឥណ្ឌូណេស៊ី និង​ហ្វីលីពីន​បាន​សម្រេចចិត្ត​បង្កើត​អាស៊ាន​ឡើង​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៦៧។

មែន​ទែន​ទៅ នៅ​ឆ្នាំ​១៩៦៧នោះ ការ​ទប់ទល់​នឹង​មនោគមវិជ្ជា​កុម្មុយនិស្ត មិនមែន​ជា​គោលដៅ​ផ្លូវការ​ដែល​ចែង​នៅ​ក្នុង​សេចក្តី​ថ្លែងការណ៍​រួម​របស់​ ប្រទេស​ស្ថានិក​អាស៊ាន​ទាំង​៥​ទេ។ គោលដៅ​ជា​ផ្លូវការ​ដែល​បាន​ចែង គឺ​បង្កើន​សហប្រតិបត្តិការ​សេដ្ឋកិច្ច​សង្គមកិច្ច​និង​វប្បធម៌​រវាង​បណ្តា​ ប្រទេស​សមាជិក​និង «បង្កើត​តំបន់​សន្តិភាព​មួយ​ដែល​មាន​មូលដ្ឋាន​នៅ​លើ​សេរីភាព​និង​ អព្យាក្រិតភាព»។

ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ គេ​ត្រូវ​រង់​ចាំ​រហូត​ដល់​ឆ្នាំ​១៩៧៦ ទើប​ឃើញ​បណ្តា​ប្រទេស​សមាជិក​អាស៊ាន​ប្រញាប់​រួសរាន់​ផ្តល់​សន្ទុះ​ថ្មី​ដល់ ​អង្គការ​តំបន់​មួយ​នេះ។ ជាក់ស្តែង នា​ឱកាស​ជំនួប​កំពូល​អាស៊ាន​នៅ​បាលី​(Bali)​ឆ្នាំ​១៩៧៦ ប្រទេស​ថៃ ម៉ាឡេស៊ី សិង្ហបុរី ហ្វីលីពីន និង​ឥណ្ឌូណេស៊ី​បាន​ចុះ​ហត្ថលេខា​លើ​សន្ធិសញ្ញា​មិត្តភាព​និង​ សហប្រតិបត្តិការ​មួយ ដើម្បី​ពង្រឹង​សាមគ្គីភាព​រវាង​គ្នា នៅ​ចំពោះ​មុខ​ការ​គំរាមកំហែង​នៃ​បណ្តា​ប្រទេស​កុម្មុយនិស្ត​នៅ​ឥណ្ឌូចិន។ នៅ​ឆ្នាំ​១៩៧៦​ដដែល​នោះ អគ្គលេខាធិការដ្ឋាន​អចិន្ត្រៃយ៍​មួយ​របស់​អាស៊ាន​ត្រូវ​បាន​បង្កើត​ឡើង​នៅ​ យ៉ារការតា(Jakarta)​ប្រទេស​ឥណ្ឌូណេស៊ី។

មាន​មូលហេតុ​មួយ​សំខាន់​ដែល​បាន​ជំរុញ​ឱ្យ​ប្រទេស​ស្ថាបនិក​ទាំង​ប្រាំ​ ផ្តល់​សន្ទុះ​ថ្មី​ដល់​អង្គការ​អាស៊ាន នោះ​គឺ​នៅ​ខែ​មេសា​ឆ្នាំ​១៩៧៥ កងទ័ព​កុម្មុយនិស្ត​វៀតណាម​ខាង​ជើង​បាន​ចូល​កាន់កាប់​ទីក្រុង​សៃហ្កុង​ (Saigon) កង​យោធា​កុម្មុយនិស្ត​ខ្មែរ​ក្រហម​បាន​ចូល​កាន់​កាប់​ទីក្រុងភ្នំពេញ និង​ចលនា​កុម្មុយនិស្ត​ប៉ាថេតឡាវ(Pathet Lao)​បាន​ឈ្នះ​សង្គ្រាម នៅ​ប្រទេស​ឡាវ។

បន្ទាប់​មក​ទៀត​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៧៩ អាស៊ាន​បាន​ប្រកាន់​ជំហរ​នយោបាយ​ច្បាស់​ជាង​មុន ក្រោយ​ពី​ប្រទេស​វៀតណាម​គាំទ្រ​ដោយ​សហភាព​សូវៀត បាន​ចូល​ឈ្លាន​ពាន​ប្រទេស​កម្ពុជា ផ្តួល​រំលំ​របប​ខ្មែរ​ក្រហម​ដែល​រណប​ចិន​កុម្មុយនិស្ត។ ជំហរ​នយោបាយ​របស់​អាស៊ាន​កាល​ណោះ គឺ​ឋិត​នៅ​ខាង​សហរដ្ឋ​អាមេរិក និង​នៅ​ខាង​ចិន​ដែល​បាន​ជួយ​គាំទ្រ​ខ្មែរ​ក្រហម​ក្នុង​សង្គ្រាម​ប្រឆាំង​នឹង ​របប​ហេង សំរិន​នៅ​កម្ពុជា​ដែល​ទ្រទ្រង់​ដោយ​វៀតណាម និង​សហភាព​សូវៀត។ គឺ​នៅ​ក្នុង​បរិបទ​នេះ​ហើយ ដែល​ប្រទេស​ថៃ​បាន​បើក​ដៃ​ឱ្យ​ខ្មែរ​ក្រហម​ប្រើប្រាស់​ទឹកដី​របស់​គេ​ទុក​ ធ្វើ​ជា​សមរភូមិ​ក្រោយ។ ទន្ទឹម​នេះ អាស៊ាន​បាន​ធ្វើ​ការ​គាប​សង្កត់​តាម​ផ្លូវ​ទូត​ដើម្បី​បង្ខំ​ឱ្យ​វៀតណាម​ដក​ ទ័ព​ចេញ​ពី​កម្ពុជា ។ គឺ​នៅ​ក្នុង​បរិបទ​នៃ​អ្វី​ដែល​គេ​ហៅ​ថា សង្គ្រាម​ឥណ្ឌូចិន​លើក​ទី​៣​នេះ​ហើយ ដែល​អាស៊ាន​បាន​ទទួល​ប្រទេស​ព្រុយណេ​ឱ្យ​ចូល​ជា​សមាជិក​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៨៤៕ ល់​នឹង​មនោគមវិជ្ជា​កុម្មុយនិស្ត។

No comments:

China's Confucius Institutes flourish in ASEAN after West's freeze-out (西方冷落后中国孔子学院在东盟蓬勃发展)

  Geopolitical baggage less of a factor, while learning Chinese is seen as a smart move 地缘政治包袱影响较小,学习中文被视为明智之举 https://asia.nikkei.com/P...